#Bu mavinin altında nefes alıyor olmak en büyük nimet.
Sağlığın yerindeyse, çevrende ailen, dostların, arkadaşların varsa, bir kuru ekmekle de doyarsın, hiç dert değil.

Balkonda oturdum, kahvemi içerken kuşları izledim, seslerini dinledim uzun süre.
Ve onları av yapmak için bekleyen kediler....
Hayat, durmaksızın süren bir mücadele. Güçlü olan kazanıyor. Zayıf halkalar da av olmaya hazır.
Sait Faik'in şu sözünü okumuştum ;
-......
-Okumuş yazmış adam öğüt vermez de, dedi.
-Ya ne yapar? dedim.
-Adamı anlar, dedi, ne yapacak!

Çok okumak, bir ayrıcalık sağlar insana kuşkusuz ama çok okuyan insan da,karşısındakinin sessizliğinden anlamalı,sözcükleri okumadan.
Sindire sindire yaşanmış hayat, konuşmadan da anlamak, anlaşmak değil midir?

Göğün mavisini seyrediyorum; huzur bunun adı.
Ne mutlu ki, maviyi görüyorum, kuş seslerini duyuyorum, balkondaki çiçekleri kokluyorum.
Çok şükür, çok şükür! 🙏
Hayatı, bakmadan görenler de çok biliyorum. Ayrıntıyı yakalayamayanlar....
Üç günlük dünyada, insan kendince yaşamalı, kendine yaşamalı!

Kahve sohbetindeyiz ve aklımdan geçenleri paylaşıyorum.
'İnsanlar neden böyle' diyorum ; sahte sözcükler, sahte duygular, içselleşmemiş hayatlar..
'İnsanda, aidiyet olmalı' diyorum, 'Nerde olmak istiyorsa, orda olmalı.'
Ömür dediğimiz şey, iki nefes, arası değil mi zaten.
Aldın, Verdin, Öldün!
Sonrası yok.

Ağaçların yeşilin her tonunu yakalamış yapraklarına bakıyorum da....
Onlar bile, serçelere, kumrulara ev sahipliği yapıyor, bir tek biz, insanoğlu başaramıyoruz insanca yaşamayı.
Niyeyse artık?

Mavi göğün altındayız bugün ve herkesin yaşayacağı bir öyküsü var,günden geceye.
İyi öykü yazmalı insan,kimseye zarar vermeden usul usul yaşamalı hayatı.
Aldın,Verdin,Öldün!