Bugün pazar.. ❤️

Yine, gün başladı ama bu kez kızıl bir gökyüzü yok. Beyaz, krem, hafif sarı ve uçuk maviye uzanan bir havayı görüyorum, penceremden gökyüzüne.

Şairin dediği gibi :
Yaşamak değil
Bu telaş beni öldürecek!

Nereye yetişeceksek, insanlar olarak?
Bir koşturma, bir telaş...
Neyi kurtarmaya çalışıyoruz ki?
Ne için çalışıyoruz durmaksızın?
Çok para için mi? Lüks yaşam, kat, yat, villa, uçsuz bucaksız arazi, hanlar, hamamlar...
En lüksünden arabalar..
Ne?
Çok yaşarsanız, 100 yaşarsınız ki; onun da ikinci yarısı hastalıklarla geçecek.
O vakitten sonra, lüks evlerin, konforun, arabaların keyfini sürmeye kalmayacaksınız.
Can derdine düşmek, ağrılı sızılı bir yaşam, sizi bekleyen şey.

Pazar pazar, çok umutsuz oldu elbette başlangıç ama dün, iki haber okudum.
İlki;
İzmir depreminde, avukat eşini kaybeden genç kadının yazdığı mektup...
İnsanın, canından bir parçayı toprağa koymanın acısı tarifsizdir.
İçi öyle sızlamış ki genç kadının...
Artık, hiçbir şey eskisi gibi olmayacak onun için.
Ölümden öte bir yol var mı?

İkincisi de ; Kardeşini ve eniştesini arazi mi, para mı anlamadım, öldüren adam.
Öldürmüş, kuyuya kadar taşımış, üstüne taş, çalı çırpı atmış.
Vahşetin, sonu yok bu memlekette.
Ölüye bile eziyet var.
İnsanlar delirmiş inanın.
Yarın, sen de ölüp gideceksin ve o topraklar burda kalacak.
Neyin hırsı bu?

İnsanlar, böyle şeylerle uğraşmaktan, hinliğe kafa yormaktan güzel yaşamayı, güzel işler yapmayı, hem kendini hem de çevresini mutlu etmeyi bilmiyor, unutuyor.
Zaman geçiyor, ömür tükeniyorken elde kalan ne ?
Neyi yaşadınız, hayatta istediklerinizi ne kadar yaptınız, ne kadar mutlu oldunuz?
Hiç hayal kurdunuz mu örneğin?
Peki ya, bunu gerçekleştirmek için ne kadar çabaladınız?
İnsan, önce kendisi istemeli bir şeyi.
Planlamalı, çalışmalı, kafa yormalı.
Eğer, gerçekleşmemiş bir şeyler varsa hayatınızda, mutlaka bir yerde eksik bir nokta bırakmışsınızdır.
Olmadığı yerde bırakmayı bilmek ve başka hedeflere yönelmek gerekir.
Bunu başaran var mı?
Ben, duymadım. 🙂

Hayaller Paris
Gerçekler Çemişgezek olmasın hayatınızda. 😉

'Gerçekçi olun, imkansızı isteyin!'
Che Guevara ' nın sözüdür bu.

Oturarak, bir yere varamazsınız.
Emek, üretim, alınteri.....
Şimdi sorsanız bana, ne istiyorum diye?
Geniş geniş pazar kahvaltısı, müzik ve ardından da pazar kahvesi ....
Mümkün mü ?
Elbette hayır!
Çünkü...
Birazdan atölyemi açacağım, dersim var.
Kimine atlas yorgan, kimine bir çul!
Hayat bu!
Zalımsın, ne diyeyim? 😉

Ama güzel şeyler de olmuyor değil hani.
Atölyemi açtım, epeydir dolanan bu kedi kapıda.
Bacaklarıma dolandı yemek diye. Suyunu verdim, az sonra da meyveli kekini yiyecek.
Şanslı kerata. 😂