#Siz hiç,gözleriyle ,sesiyle yardım isteyen birine rastladınız mı?

Çaresiz kalmak,yoksulluk öyle zor bir duygu ki,,,,

Uzun zamandır,semt pazarına gitmiyordum.
Aslında,çok seviyorum pazartesi pazarını.Satıcıları tanıyorum,meyvenin sebzenin en tazesini alıyorum,rengarenk insan profillerini izliyorum...
Yoksulluğu da görüyorum, çaresizliği de.
Patlıcanın en kötüsünü daha ucuza almaya çalışan da var,paraya kıyıp,tanesi 20 liraya kereviz alan da var.

Adaletsiz bir dünyada yaşıyoruz elbette.
Fırsat eşitliği yok,ucuz işgücüne bağlı,ucuz ücret var,tabii,işiniz varsa çok şanslısınız bu dönemde ayrı konu.
Herkeste maske var,vatandaş özenli bu konuda.
Pazara girişte dezenfektanı kullandım,çıkışta da elbette ama fiziki mesafe hak getire.
Zaten,pazar telaşında,kimsenin buna baktığı da yok.

Pazar fiyatlarını anlatmama gerek yok.En son,pazara gittiğimde harcadığım parayla aldıklarımla ,bugün aldıklarımı kıyaslamıyorum bile.
Bu millet,ne yiyip ne içecek acaba?
Mümkün değil,4 kişilik bir ailenin ,bu pazardan bir haftalık harcamasının 200 liranın altına düşmesi.
Asgari ücretli ne yapsın,yoksul ne yapsın?

Çaresizlik dedim,bakışlar dedim....
Pazardan dönüyorum,listemi ve ortalama harcamamı hesaplarım mutlaka ve çıkışta,pek bir şey kalmaz cüzdanımda.
Bir kadın seslendi,döndüm;oysa,o kadını girişte de görmüştüm ama sattıklarına hiç bakmamıştım.
Olduğu gibi duruyordu ürünleri.
Pazar esnafından,işgaliye parası alınıyor ve köyden gelen ya da evinin önündeki küçücük bahçesinde maydanoz,tere yetiştiren insanlar iteleniyor,görüyorum.
Sattığı ne ki,bir de işgaliye parası ödesin,değil mi?
Şu pandemi olayı hafiflesin,bu konuda belediye başkanıyla yeniden görüşeceğim..Zaten,bir projem vardı bununla ilgili,konuşmuştuk başkanla,araya pandemi girdi.

Neyse...
Pazardan çıktım,alacak bir şey de kalmadı.
Kadın seslendi:
-Limon alır mısın?
-Aldım,teşekkürler dedim ama kadına baktığımda,ellerini kavuşturmuş,belini eğmiş,önünde satamadığı limon,soğan,maydanoz ve
-Ne olur alsan,limon bozulmaz ki dedi....
Bir insanın bakışlarındaki çaresizlik böyle bir şey olmalı.
-Haftaya söz,alacağım dedim.
Eğer,biraz para kalmış olsaydı,inanın almış olsam bile ,sırf o kadının sesi için alacaktım.
Geri de dönemezdim,çok yorgundum ama haftaya,o kadın yine orda olursa,mutlaka ürünlerinden alacağım.

İnsanların,evine ekmek götürmek için bunca çabası nasıl görmezden gelinebilir ki?
Ara yollarda,önündeki üç dal maydanozu,soğanı satmak için kaldırımlarda oturan o yaşlı kadınlar,amcalar...
Bunu değiştirmemiz gerekiyor.