Bugün Pazar....

En sevdiğim gün.

Saat ,gecenin 4'ü.

Çok uzaktan bir horoz sesi geliyor,karanlığın içinde sabahın geldiğini haber veren.

Güzel öten o kuş da erken başladı şakımaya.

Bu kez yalnız değil, birkaçıyla koro halinde.

Ne güzel de ötüyorlar.

Bugün, 26 Mayıs....

Annem aklımda.

Eskiden , şimdinin bizleri gibi anneler 1-2 çocuk yapmazdı.

O yıllarda kadınlar nerdeyse iki yılda bir gebe kalır ve kalabalık aileler olurdu.

Hamile bir kadının en zor ayı 8 ve 9. aydır.

Bebek artık rahimde iyice büyümüştür , çok hareketlidir, annenin nefesini keser, yürütmez olur, yatakta sağdan sola dönemez,öyle zordur hareketleri.

Doğum denen mucizeye kadarki yolculuk zordur.

Bizler, 1 - 2 çocukla 'Yeter' derken ,6 ve yukarısı doğum yapan Annelerimiz ne yaptı acaba?

Annelik, gebelik aşamasının başından sonuna kadar,hem fiziki hem de duygusal açıdan ne zor bir şey.

Annemi düşünüyorum da...

Yarın doğum yapacak Annemi...

Ne hissetti , nasıl korktu, neyi bekledi acaba?

Mutlu muydu, kaygılı mıydı, hazırlıklı mıydı bir çocuğu daha kucağına almaya?

İnsan, gerçekten de bu sorgulamayı yapmayı Anne olmadan anlamıyor.

İnsanın, yaşamadan söylediği her şey lafta kalan sözcükler.

Olabilirliğini tahmin ettiği...

Kuşlar ne güzel ötüyor.

Hava aydınlanıyor artık.

Bir Salı gecesinde, sabaha karşı başlamışım hayata.

İyi mi olmuş ,kötü mü olmuş bilmem!

Onu da birlikte yol aldıklarıma sormak gerek.

Annemi düşünüyorum...

Mutlu muydu , heyecanlı mıydı,korkuyor muydu?

Herkes ,bazı anlarda ,yalnızca kendisiyle başbaşadır ya!

İçinde ne yaşar , yalnızca kendisinin bildiği...

İnsanın varlığı bir mucize aslında.

Hayata kattıklarıyla da bir değer.

Seveni de vardır, sevmeyeni de vardır illa ki.

Zorla olmaz bu duygular.

İnsan, ne hissediyorsa,ne hissettiriyorsa odur.

Uzun aylardır , ince tırnak sıcacık ekmek almıyorum fırından.

Yoruluyorum, haliyle üşeniyorum, pazar gününe ,en sevdiğim güne .

Hadi bugün kendimi ödüllendireyim .

Ne de olsa, Annemle göbekbağı vedalaşmasında son günüm bugün.

Anacığım....

Ne acılar çekti bu hayatta.

Bir de 9 ay beni taşıdı içinde.

Eskiden ,çok eskiden daha mı zordu nedir her şey?

Uyumam gerek ama bir türlü uyku tutmuyor nedense!

Gün ağardı , horoz hala ötüyor.

Bülbül olsa çekilir belki de....

İyi Pazarlar ...