Bugün Pazar...

En sevdiğim gün..

Can Yücel der ki şiirinde;

Çok sahiplenmeden

Çok ait olmadan yaşayacaksın.

Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi

Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat

İlişik yaşayacaksın

Ucundan tutarak.

Bunu anlayabilen,hayatın verilmiş en büyük armağan olduğunu bilerek yaşayan kaç kişi çıkar ki?

Gereksiz hırslar, gereksiz öfkeler,gereksiz beklentiler...

Öznesi insanın kendisidir oysa .

Ne yatırımı yaparsan kendinesindir.

Önce sen mutlu ol, huzurlu ol ki, çevrendekilere de bir katkın olsun.

Kırıp dökmek çok kolay , üzmek de elbette .

Peki ya sonuç!

Her yeni güne uyanabilmenin şansı var oysa insanda ,olmalı da!

Sonrası senin beklentin, senin istediğin ama başkalarına dokunmadan senin heyecanın olmalı yalnızca.

Yaptığın her neyse, yararın da zararın da yalnızca kendineyse sorun yok ama çevrendekilere dokunuyorsa ,orda duracaksın.

Her insanın yaşam hakkı kendinedir. Bir başkası,bir diğerinin umutlarını,hayallerini ,hayatını çalamaz .

Ne kadın ne erkek, ne aile ne arkadaş, sevgili ne eş ...

Herkeste, bir diğerinin hayatını ipotek altına alma isteği var.

Hayatı anlamlandırmak, birbirine değer katmak bu değil ki.

Var olma savaşını yanlış anlıyor yanlış uyguluyoruz .

Herkes birbirine mahkummuş gibi ölçüsüzlükte bir hayat olabilir mi?

Her insan, rengini kendi içinde taşımalı, ister siyah- beyaz ,ister gökkuşağı .

Ömür dediğimiz şey sonsuz mu ki, bu kadar yanlışa düşe düşe gidiyoruz?

Elma ile armutları hep birbirine karıştırdığımız için oluyor bunlar,hep bundan.

İnsan, kendini bir silkelemeli önce,aynaya bakmalı.

Nesin, nerden gelip nereye gidiyorsun bir bak önce,

Sonra adımla hayatı-nı!

İyi Pazarlar ....