Bugün Pazar...
En sevdiğim gün.
Dün,kardeşim bana 'Neden pazar günü bu başlıkla yazıyorsun ' dedi.
Kardeşim benden küçük olunca anılarımız da farklı oluyor haliyle.
En son ne zaman Anneniz ,Babanız, kardeşlerinizle yemek masasında birlikte oturup neşeyle yemek yediniz?
O günler ne kadar mazi oldu?
Eski evimizin bahçesinde ,yuvarlak ,kocaman bir tahta masamız vardı ve her pazar o masanın çevresinde önce kahvaltı yapar,sonra da öğle yemeğimizi yerdik.
Annem, mutlaka Babama memleketimiz Darende 'nin 'Düğürcek Çorbası'nı yapardı.Çok besleyici bir çorbadır bu arada.
Ama sıcacık ekmek eşliğinde kahvaltı da hazır olurdu ve isteyen çorba,isteyen kahvaltı yerdi.
Bu nedenle, pazar kahvaltısında ,sıcacık ince tırnak ekmek yaptırmaya giderim hiç üşenmeden.
Pazar günü evimizde, illa ki Babama ÇiğKöfte yapardı Annem.
Babam, rakısını içer, türkü söylerdi ve ardından da ,şimdilerde hala var mı bilmem, yuvarlak teneke kutularda Okyay Helvası olurdu ve Babam mutlaka rakının üstüne o sade helvadan yerdi.
Bir aileydik o masada toplanan, çocuk mutluluğunu yaşayan.
Hep de aklımda,aydınlık sabahlı, güneşli günler ve o yuvarlak masanın etrafında toplanan biz kaldık , Annem,Babam ve kardeşlerimle.
Bu arada Babam, rakı içen, namazını kılan ,kuran okuyan, çok iyi Arapça konuşan yazan, ben yetişemedim ama Annem söylerdi saz ve keman çalan bir Babaydı.
Hangi eve her gün 5 gazete girerdi ve kaç Baba 'Kızlarım okuyacak' derdi o yıllarda?
Sonrası malum...
Babamı ve iki Abimi vurdular ,kaybettik o masayı da ,etrafında toplanan aile olmayı da.
Bunları anlattım kardeşime.
Neden Pazar Gününü bu kadar önemsediğimi anlattım.
Mazi, insanın kalbinde bir yaradır.
Çocukluk anılarıma bir özlemin kokusuyla...
İyi Pazarlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder