Uçurtma özgürlüktür.
Şimdiki çocuklarda ne hayal gücü var ne yaratım gücü ne de bir el becerisi var.
Akılları fikirleri cep telefonu, tablet,oyun konsollarında .
Sosyalleşme yok, iletişim kurma becerisi yok,aile ile birlikte vakit geçirmek yok .
Gençleri görüyorum, bir masanın etrafında toplanmışlar ama hepsinin elinde cep telefonu ,birbirleriyle hiç konuşmuyorlar.
Çocuklar, kendi oyuncaklarını genelde kendisi yapardı; uçurtma buna iyi bir örnek.
Her çocuk bir mühendistir o yaşlarda.
Kamışlar aynı boyda kesilir, milimetrik sapma olursa ayarı bozulur ve uçmaz çünkü.
O kamışların önce ortası bağlanır açıları hesaplanarak.
Sonra o ip çepeçevre dolandırılır ,en sonunda da,tuttuğumuz takımın renklerini taşıyan naylonla yapıştırılır.
En uzun kuyruk en güzel uçurtmadır.
İpi de bağlandı mı ,artık rüzgârı ayarlayarak uçurma vaktidir.
Tabii, gökyüzüne çıkana kadar rüzgarla savaşmak da ayrı konu. 
Bizler, harika çocuklar değildik ama çocuktuk işte.
O dönemin bütün çocukları gibi oyuncağını kendi yapan,sokaklardan korkmayan çocuklardık.
Gökyüzünde bu uçurtmayı görünce aklıma kendi çocukluğum geldi.
Ne güzel uçurtmalar yapardım eskiden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder