#Atalar 'İyilik yap denize at, bir şekilde, birinin işine yarar' der ya!
Ya da, 'Hiçbir iyilik cezasız kalmaz' da denebilir ya!
Evden çıktım, bir kadın....
Kadını tanıyorum elbette.
Öyle de telaşlıyım ki.,hastaneye yetişmem gerek, fizik tedavi görüyorum kırılan ayağım; başımın belası.
Kadın beni durdurdu 'Çocuklarım evde aç, bana yağ al, şeker al, peynir al' diye sıralıyor.
'Vaktim yok' diyorum, arkama düştü illa alacağım yani
Peki neden?
Toplumun sosyal yarası aslında bu konu.
Bu insanlara iş verilse, böyle dilenmezler.
Çok onur kırıcı aslında durumları.
Bu kadın, geçen yıl atölyeme geldi yine aynı istekle.
Çocuk okula aç gidiyormuş.Hiç dayanamam çocukların aç kalmasına. Dedim, 'sen şurda otur'.
Markete gittim, kadın evde yemek yapsın diye aldım işte bir şeyler ama en çok çocuğa süt.
İnsanlara yardım etmek güzel de, bunun sonu da olmamalı değil mi?
Bu kadın işin yolunu buldu aslında.
Hep de dilenerek yaşamayı öğrenmişler.
Atölyeme geliyor ve aralıklı benden yardım istiyor.
Yalnız bu kadın olsa iyi, bu grup benim atölyemi yardım merkezi sanmaya başladı.
Yahu!
Hadi bir kere yaptım, hadi iki, üç, beş de yaptım ama ben uzaktan bakınca çok zengin mi görünüyorum?
Benim de bakmak zorunda olduğum bir çocuğum var.
Sizin gibi verdikçe veriyor diye çocuk doğurup insanlara el açmıyorum.
Bakacağınız kadar çocuk yapsanıza!
Yeminle usandım bunlardan.
'Valla işim var, sonra gel' diyorum, bana randevu veriyor kadın, 'Bak, hastane dönüşü seni bekliyorum' diye. 🙂
Atölyeyi terk mi etsem, yoksa başka yere mi taşısam, ne yapsam? 😉
Birazdan, bugünlük seansım da bitecek.
Kamuflaj mı giyip, evime sızsam acaba? 😉
Ekonomik kriz öyle bir noktaya taşıdı ki toplumu, hepimizin yaşadığı gibi, markete bir giriyorsunuz, iki poşete bir servet ödeyip çıkıyorsunuz.
Ama bu işin tek güzel tarafı, beni görenler Karun kadar zengin sanıyor.
E, bu da bir şey! 😉
Duygularımı sömürüyorlar ve ben bunu da biliyorum ama
'Nalet olsun şu içimdeki insanlığa' ❤️