Yoksa,çekilecek yanı yok inanın.
Evvelki gün,bir görüşmeye gidiyorum,yağmur da yağıyor ama ne gam!
Severim ya,yağmurda yürümeyi.
Sokakta yaşlı bir teyze gördüm,ayağında şalvarı ve mavi lastik ayakkabılarıyla ,yağmurun altında,bir tablada çiriş satıyor.
Çiriş,bu dönemde çıkan,çok şifalı diye tanımlanan,pilavdan kavurmaya,yoğurtlu mezeden ekşilemeye bir çok yerde kullanılan ama bütün evi kokutan bir bitki.
Önünden geçerken teyze,tam da yöre ağzıyla 'Gızım kele,çiriş alsana' dedi; çok işim vardı,duramadım ama içime de battı,o yağmurda,o çirişten para kazanmak için oturması,geri döndüm.Kilosu 10 liraymış.
'Ver teyze'dedim,bana baktı ve 'Vay gurban oliim.Allah tuttuğunu altın etsin gızıım' dedi.
İçimden,'Biz zaten kuyumcuyuz teyze,altın dediğin nedir?' diyerek gülümsedim ve yoluma gittim ama nasıl gittim?
Bir bahçenin önünden geçtim,gözüm çiçeklere takıldı.
Bahçede de ,yaşlı bir amca.
'Çiçekleriniz ne kadar güzel' dedim ve az ilerden eşi çıktı yine ayağında şalvarı,yaşlı bir kadın.
'Teyze,bu çiçeklerden annem de ekerdi.Annem yok,artık çiçekleri de yok'demeye kalmadı
'Dur gızım,çiçek neymiş'diyerek bana bahçesinden çiçekleri kökünden söktü,yetmedi nane de verdi ama nane de nane hani,çok güzel kokuyor;yetmedi,limon ağacından limon topladı ve poşeti elime tutuşturdu.
Yok böyle bir güzel gönüllülük!
Almam dedikçe kucağıma verdi.
Mecburen artık...
Atölyemde,eksik bir malzemem var.Bir döşemecinin önünden geçiyorum,malzemeyi sordum,varmış.Bir kağıda sardı ve elime verdi.
E,ben de doğal olarak elimi cüzdanıma attım,bana kötü kötü baktı ve ' Ne parası kızım,bunun parası mı olurmuş,valla almam 'dedi ve beni dükkanından kovaladı.
Biraz hayret,biraz da gururla ayrıldım bölgeden.
Hala,insan olmanın,güzel gönül taşımanın,paranın her yerde hüküm sürmediğinin var olduğu insanları görmek öyle güzeldi ki.
Bunun içindir ki,mahalle kültürünü seviyorum.
Apartman tepelerinde yalnızlığa itilmiş insanlar bu duyguyu anlayamaz.
Son fotoğrafta ise,kapatılmış bir bakkalın camına yapıştırılmış resimleri gördüm.
Nerdedir acaba bu çocuklar şimdi?
Hayatı anlamlandırmak çok güzel,bunun için fırsat yakalamak da ayrı bir güzellik. 🙂❤️
'Teyze,bu çiçeklerden annem de ekerdi.Annem yok,artık çiçekleri de yok'demeye kalmadı
'Dur gızım,çiçek neymiş'diyerek bana bahçesinden çiçekleri kökünden söktü,yetmedi nane de verdi ama nane de nane hani,çok güzel kokuyor;yetmedi,limon ağacından limon topladı ve poşeti elime tutuşturdu.
Yok böyle bir güzel gönüllülük!
Almam dedikçe kucağıma verdi.
Mecburen artık...
Atölyemde,eksik bir malzemem var.Bir döşemecinin önünden geçiyorum,malzemeyi sordum,varmış.Bir kağıda sardı ve elime verdi.
E,ben de doğal olarak elimi cüzdanıma attım,bana kötü kötü baktı ve ' Ne parası kızım,bunun parası mı olurmuş,valla almam 'dedi ve beni dükkanından kovaladı.
Biraz hayret,biraz da gururla ayrıldım bölgeden.
Hala,insan olmanın,güzel gönül taşımanın,paranın her yerde hüküm sürmediğinin var olduğu insanları görmek öyle güzeldi ki.
Bunun içindir ki,mahalle kültürünü seviyorum.
Apartman tepelerinde yalnızlığa itilmiş insanlar bu duyguyu anlayamaz.
Son fotoğrafta ise,kapatılmış bir bakkalın camına yapıştırılmış resimleri gördüm.
Nerdedir acaba bu çocuklar şimdi?
Hayatı anlamlandırmak çok güzel,bunun için fırsat yakalamak da ayrı bir güzellik. 🙂❤️
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder