#Bugün pazar....
Hayata uyanmış bir gün daha.
En çok, güneşli günlerde, daha da çok seviyorum atölyemi. ❤️

Bizler, güne uyanıyoruz ama doğa da uyanıyor.
Diktiğim ağaçlara baktım.
Hani,11 Kasım'da ağaç dikme etkinliği vardı ya!
46 fidan....
Elbette, bireysel çabam için iyi bir rakam.
5-6 selvi fidanı kurumuştu ama defneler ve diğer selviler iyi durumdaydı. Kuruyan fidanların yerine, yenilerini dikeceğim elbette.
Boşvermek, önemsememek yok fikrimde.
Beni bilen bilir, bir işin başına geçersem, peşini bırakmam.
Vazgeçmem-Ertelemem- Üşenmem!

Sonra, zeytin bahçesine gittim. Görmeyeli, daha da büyümüş zeytin ağaçları.
Yapraklarını sevdim, okşadım, kucakladım sevgiyle.
Bu zeytinlerden köşeyi döneceğim kesinlikle. 😉

Atölyemdeyim, zımpara yaptım dünkü ürünlere.
Kuşlar, balıklar, minik minik kalpler ve objeler....
Vakit alıcı ama sonucu iyi olacak bir uğraş bu.

Dışardayım, objeleri temizliyorum, bastonuna dayanmış, yaşlı bir amca gördüm.
Zorla yürüyordu.
Dedim,' size sandalye vereyim oturun.'
Şöyle bir bana baktı ve şunları sıraladı:
-Sağol kızım ama oturmayayım, yoksa yürüyemem.
Allah ne muradın varsa versin.
Allah, seni yetiştiren aileni bağışlasın.
Allah, tuttuğunu altın etsin.
Yöre insanının kullandığı her şeyi söyledi bana.
Oysa, sadece bir tabure vermeyi teklif etmiştim, olağan bir şeydi yaptığım.
Sıradan, her gün yaptığım şeylerdi bunlar ama insanlar artık o kadar yabancılaştı ki, o kadar düşüncesiz,o kadar saygısızlaştı ki, basit bir şeyi bile ne kadar önemli sanıyor insanoğlu.

Ben, bugün yine Tarkan günümdeyim.
Sürekli,Tarkan şarkıları dinliyorum atölyemde.
Arkadaşlarım da mecburen dinliyor. 😉

Kuşları boyuyorum önce.
Sonra, sıra balıklarda...

'Bir umuttur yaşamak' der ya şair!
Nefes aldıkça, umut hiç biter mi?

Yolunuz bugün sevgiye açılsın.
Yalnızca, sevgiye..... ❤️