#Bir belgesel izledim; adı: 'Ailenin Yeni Üyesi' .

Reshad Strik,isimli bir sunucusu var.Bu belgeseli,bir süredir izliyorum.Dünyanın,her yanına gidip,insanların evlerine konuk oluyor,onlarla çalışıyor,yaşantılarına ortak oluyor.
Geçende izlediğim bölümde ,bizim ülkemize gelmiş.
Isparta- Gedikli Köyüne.
Belgeselde,yurdum insanının bir kısmının hala bozulmadığını,insani duygularını,misafirperverliğini kaybetmediğini ,finalini de,boğazıma düğümlenen durgularımla izledim.
'Nerde artık bu güzel insanlar?' diye de iç geçirdim doğrusu.

Köylülerle,haşhaş topladılar,halı yıkadılar,Beyşehir Gölünde.
Göle kurban verilen çocukların,eşlerin,babaların öykülerini anlattı ,gözyaşları içinde anneler,evlatlar.
Hayat,her yerde üzüntüyle sevinci birlikte yaşatıyor insana.
Büyük kazanlarla yapılan Keşkek ve diğer yöresel yemekler,aynı tabaktan kaşık sallanan ve hiç kaygılanmadan,gülüşerek paylaşılan sofralar....
Ne güzel bir bölümdü,insansı,duygu yüklü.

Hani,bizim güzel geleneklerimiz vardır; Gidene sarılmak,sırtını tıpışlamak,arabanın ardından su dökmek ki;
Anacığım,nurlarda uyusun,böyle zamanlarda hep şunu derdi: 'Arkanızı unutmayın,tez zamanda geri gelin.'
Giden,tez zamanda geri gelir miydi bilmem ama buğulu gözlerin yaşı,uzun süre kurumazdı.

Belgeselin son bölümünde,artık veda vakti geldiğinde,yalnızca ülkemizde rastlanan bir görüntüyü izlerken,Reshad Strik de,ilk kez tanık oluyormuş bu görüntülere.
O kadar belgeselini izledim ama gözyaşlarını zor tuttuğunu ilk kez gördüm.
Peki neden?
Bir traktörün üstünde havaalanına gidiyorken,arkasından bütün köylüler,dolmuşlar traktörlere,veda etmek için konvoy halinde geliyorlardı,el sallıyorlardı ve ' En kısa zamanda geri gel' diye bağırıyorlardı.
Çok güzel bir sahneydi izlediğim.
Böyledir,benim insanım,duygulu,nazik,fedakâr.
Kendisi yemez,misafirine ikram eder.
Misafir olduğu evi de anlatayım ki;durum daha iyi anlaşılsın.
Klasik,Anadolu Köy Evi. Taş duvarlar,camlı,küçük pencereler,eski bir tahta kapı ve içinde yoksulluk...
Ama gönülleri zengin!

Belgesel bitti ve düşündüm.
Bunlar da insan; yakın-uzak çevremde rastladığım saygısız, düşüncesiz,ahlaksız,yalan dolana sarılan,çıkarcı insan kılıklı ama insanlıktan nasibini almamışların da ,adı insan!
Aynı topraklardan beslenmiyor muyuz,aynı sudan içmiyor muyuz,aynı göğün altında yaşamıyor muyuz?

Nasıl bu kadar uçurum olabilir?
Böyle insan müsveddelerinden öyle usandım,öyle usandım ki,bazen,alıp başımı gitmek istiyorum.
Isparta'nın Gedikli Köyüne mi yerleşsem acaba?
İnsan duyguları bozulmamış, lokmasını paylaşan güzel insanların diyarına....❤️