Bugün Pazar....
En sevdiğim gün.
Şöyle bir deniz kıyısında olmak ne güzel olurdu.
Sakin, huzurlu ,insansız hava sahası...
Bir yerde okumuştum; insan belli bir yaşa geldiğinde ,hayatın içinden geçen yılların verdiği deneyimle daha bir izole hayatı seçiyor.
Ama buna insanlar neden oluyor elbette.
'Hayatınıza giren insanların çokluğu renk katmaz, kazık yeme çeşidiniz artar, menü genişler yalnızca' diye bir yazıyı okumuştum.
Günümüzde, güven tek kullanımlık bir şeye dönüştü.
Kimi tanısanız bir şekilde hayal kırıklığı yaratıyor.
Özü sözü bir olana rastlamak da mucize artık.
Her yerin,yaylanın da ,denizin de ayrı bir güzelliği var elbette.
Vakti geldiğinde nefes alacak alanları olmalı insanın.
Bazen, öyle bıktırıyor ki, çevrenizdeki kalabalık ;
'Atın beni denizlere demek istiyor insan, atın ben denizlere.'
İyi Pazarlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder