Cehennem sıcaklarından buz gibi bir havaya...

Tabii ki Zorkun Yaylası.

Zorkun' a gelmek için Osmaniye'den geçmek zorundasınız.

Bu Osmaniye ki, biz 50 yıldır Zorkun' a geliyoruz ,asla değişmez, gelişmez.

6 Şubat depreminin enkazı ,yıkılacak evleri hala duruyor.

Bu gidişle de ,uzun aylar duracak gibi.

Tozlu, yeşilsiz, büyükçe bir köy Osmaniye.

Zorkun' a çıkacağım ,nasıl zor bilemezsiniz.

Osmaniye 'den Zorkun 21 km.

200 TL. çıkış ücreti olunca vatandaş da çıkmayı bırakmış, araba yok .

Bir minibüs koymuşlar, dolunca çıkacak diye 1 saatten fazla o sıcakta bekledim.

Osmaniye Belediyesi ,Zorkun Yaylası 'na düzenli sefer koymayı neden düşünmez?

MHP'li belediyeden ne bekliyoruz acaba?

Vatandaşa eziyet bu ama anlayan nerde?

Minibüse bindim, aman tanrım, bir araba bu kadar pis olabilir.

Bizden önce hayvan mı taşımışlar nedir, bildiğiniz ahır gibi kokuyordu araba.

Koltuklarının pisliğini anlatacak sözcük yok.

Mesire yerlerini ,Olukbaşı Yaylasını geçerek geldim ,Zorkun'a inince , Kapıkule 'den girince toprağı öpen gurbetçiler gibiydim.

Yol boyu ormanı katlederek yaylalık yapılan yerlerdeki çoğu evi boş görünce ,buna izin veren onlar her kimse, o ağaçların ahı hepinizi tutsun diliyorum.

Bildiğiniz ağaç katliamı var o tahta evlerin yapıldığı bölgede.

Neyse...

Çok sıcak ve çok yoğun çalıştığım atölyemi kapattım ve de hamak ve de kitaplarım ve de mavi gökyüzü düşüyle yaylaya geldim.

Hayattan ç-alınmış birkaç güzel gün için.

+7

Tüm i