Bugün Pazar....

En sevdiğim gün.

' Zaman ,sadece bir öncelik meselesidir.

Herkes, değer verdiğine müsaittir' demiş biri.

Elbette ,hiç kimse bir diğerini sevmek zorunda değil ama varlığına saygı duymalı.

Zorla kendini sevdiremezsin, elma armut meselesinde olduğu gibi.

İnsanlar arasındaki ilişkiyi ayakta tutmak hem zor hem kolay aslında.

' Bendeki yerini sendeki ben belirler ' demiş Mevlana.

İlişkilerin özetidir bu aslında.

Kim, kimde ne kadar var, ne kadar çoğalmış ya da eksilmiş ilişkinin gidişatında kendini gösteriyor.

İnsan yaş aldıkça ,daha bir seçici oluyor bir gerçek.

Daha nitelikli, daha bilge, daha aklı başında insanları görmek istiyor çevresinde ve daha kolay vazgeçiyor herkesten ve her şeyden.

Birçok şey anlamını yitiriyor, değersizleşiyor.

Saygısız, önemsemeyen insanlar çoğaldıkça iletişim de zorlaşıyor bir süre sonra.

Çokca tanık olduğum bir durum da şu örneğin:

Bir insanı, durup dururken de ararsınız elbette, sesini duymak istersiniz ,bu çok yanınızdaki insanlar için geçerli ama daha uzak ara insanlara bir şey sormak, danışmak ya da herhangi bir nedenle aradığımda ,mesaj çektiğimde önemsemiyor belli ki ve dönüş yapmıyor.

Bunu çok ayıplıyorum örneğin.

Saygısızlık olarak görüyorum.

Zaman bir öncelik meselesi demiştim ya yazının başında; demek ki , değer vermiyor karşıdaki.

Böyle durumlarda ,üstüne çizgiyi çekmek için de karşıdaki yerini kendisi belirliyor.

Yapacak bir şey yok.

Sevmek zorunda değilsek de birbirimizi ,' Ne diyordu acaba?' diye saygı duymamız gerekir.

Ötesi ha var ha yok!

İyi Pazarlar.