Bugün Pazar...

En sevdiğim gün.

Siz de katılır mısınız bilmem ama her yerde bir kalitesizlik, bir saygısızlık hakim artık.

İnsan ilişkileri öyle, kullanılan materyaller öyle.

Hayatı kalitesiz kılmak için özel bir çaba harcıyor insanlar.

Son yıllarda aldığım ekmekten başlıyorum...

Ne lezzeti var, ne uygun pişirilmesi var.

Ekmek mi, ekmek işte.

Aldığım hiçbir meyve, öz tadını korumuyor artık.

Şeftali örneğin, ya da karpuz.

Eskiden, şeftalide bir tat olurdu ama şimdi şekersiz, tuhaf bir şey yediğimiz.

Ya da karpuz ki, en sevdiğim meyvedir ama yıllardır kabak aşılamanın dışında karpuz bir-iki yemişimdir.

İçi yumuşak, süngerimsi bir doku, çekirdek olmayan, et tadında karpuz olur mu?

Tatile çıkıyorum, önüme konan kahvaltı, lokantadaki yemekler...

Kalite düşük.

Caddeler, sokaklar çöp ve pislik içinde ama bunu yapan insanlar.

Sorsan, en temiz, en titiz kendileri ama içleri kirli olduğu için evini temiz tutarken sokağı kirlettiğini göremiyor.

Ya da, görüyor ama umursamıyor.

Bilinç yoksunu insanlarla kuşatıldık diyebilirim.

Apartman kültürü örneğin...

İnsana saygının yok edildiği en temel yer.

Eğer, toplu bir yerde yaşıyorsan, uyman gereken kurallar var.

Senin yaptığın, benim hayatımı etkiliyorsa, sen onu yapamazsın!

Dağ başında yaşamıyorsun sonuçta.

Eğer, istediğin gibi davranacaksan, gürültü kirliliği yaratacaksan, ben yaparım kime ne diyeceksen, git bahçeli bir evde yaşa.

Dedim ya!

Dört bir yanımızı kalitesizlik kuşattı.

İnsanı yılgın ediyorlar artık.

En okumuş siyasetçisi de aynı, okumuş ama okumamışı da aynı, diplomasızı da aynı, cahili de aynı bu ülkede.

Sabahın köründe motorunu bağırtarak giden sürücü de saygısız, bunları görmeyen görevliler de saygısız, gürültü kirliliğine müdahale etmeyen herkes hayatlara saygısız

Üst kültür grubuna taşımadığı sürece insanlar kendini, hep böyle sürecek demektir.

Uygar olmak bu kadar zor olmamalı.

En kalitelisini yaşamak herkesin hakkı.

Çok yaşasak yüz yıl yaşarız, onun da bebeklik ve yaşlılık evresini çık.

Ne kadar zamanınız var ki güzel yaşamak için, saçma sapan insan döngüsünün içinde debelenip duruyoruz?

Hayatın içinde, her şeyden çalan insanlarla yaşıyoruz.

Malzemeden çalıyor, saygıdan çalıyor, sevgiden çalıyor da çalıyorlar.

İnsansız hayat olmaz elbette ama bu kadar nitelik yoksunu, cahil kitleyle de nereye kadar?

İyi Pazarlar.