Yine bir Kurban Bayramına uyandık.

Hayvanların kurban edilerek bayram kutlanması ne tuhaf.

Çocukluğuma uzanıyorum da, travma aslında hayvanların evlerdeki kesim işlemleri.

Dün akşam, meleyen keçiler, koyunlar getirildi bahçeli evlere.

Zavallı hayvanlar ...

Birazdan, çol çocuğun gözleri önünde kesilecekler.

İlkellik elbette yapılan.

Et, protein kaynağı.

Alabilen kaldıysa hala tüketiyoruz azınlık olarak ama özellikle bayramlarda kesim yöntemlerinin vahşiliğini görmek ...

Bugün yine sosyal medyaya 'Bakın hayvan kestim ' diye , hayvanların boğazına dayadıkları bıçaktan başlayarak, ağaca bağlayıp yüzmeye kadar her aşamasını fotoğraflayıp koyanları göreceğiz.

Görgüsüzlüğün vücut bulmuş halini, sanki marifetmiş gibi sergileyecek birileri.

Çocukluğuma uzanıyorum da....

Bizim de evimizde aynı şeyler yaşanırdı elbette.

Babam ki, nurlarda uyusun, Anneme ve kendisine iki hayvan keserdi bahçemizde.

5 yaşlarında falandım.

Babam, illa ki,hayvanın bacağını tuttururdu bana. Erkek kardeşlerim de vardı oysa.

Kızlar, biraz daha duygusal olur biliyordu elbette ama direncimi görmek için ya da, hayata hazırlamak içindi belki de!

Sevmezdim ama Babaya 'Hayır' demek mümkün mü?

Öğrendiğim çok şey oldu elbette Babam sayesinde, o kısacık yıllarda.

Hayvanın, derisini o kadar ustalıkla yüzerdi ki, tek bir hata bile olmazdı.

THK' nın anonsunu beklerdik derilerini vermek için.

O zamanlar, devlet eliyle böyle palazlandırılıp ülkemizin başına bela edilen cemaatler pek yoktu.

Tek tük, camilere verilirdi deriler. THK önemliydi, çünkü; THK bizim gurur kaynağımızdı ve yeni uçaklar alınması, teknolosinin gelişmesi, en iyi pilotların yetişmesinin gerekliliğiydi.

Şimdiki gibi, apronda deve kesen kuş beyinlilerin aklıyla yağmalanmıyordu.

Evde kan akması gibi saçma düşünceler hala var ama illa ki hayvanı kesecekseniz, mezbahanede yaptırın bu işleri, çocukların önünde, hayvanlara acı çektirerek, vahşice değil.

Zavallı hayvanlar...

Az sonra sesleri kesilecek, mangallardan dumanlar yükselecek, çöplerin sağı solu atılmış iç organlar, binlerce sinek ve pis kokuyla dolacak.

Tarih, her yıl tekerrür ediyor çünkü.

Bunun neresi bayram, cidden anlamıyorum.

Çocukluğum....

Mazideki yıllarım.

Kebabı bizde yapıyoruz elbette ama çocukluğumdaki gibi değil artık.

Annemi, Babamı, bayram diye bir araya geldiğimiz ama artık bizimle olmayan kardeşlerimi sevgiyle anıyorum.

Lütfen, bir kestiğiniz hayvanları, bir de mezarların önünde çektirdiğiniz fotoğrafları sergilemeyin artık.

Ayıp oluyor çünkü.

Saygı.

Hayatlara saygı.