Ülkemizin en önemli sorunu eğitim.
Eğitilmemiş kitleler ve onlardan doğan çocuklar, gelişmişliğin önündeki en büyük engel.
Hedefsiz nesiller, başarısız, diksiyonu berbat, iletişim kurma becerisinden yoksun öğrenciler...
Bir kız öğrenci nasıl ağlıyor, kötü geçen sınavı için.
Dedim, ' Bu kız şimdi kendini raylara atacak'
O kadar berbat bir durumda.
Aynı vagona bindik, tesadüf yanıma oturdu ama hala ağlıyor.
Nedenini sordum, klasik ergen tutumu.
Hani, hepimiz aynı yıllardan geçtik ya!
Ders çalışmayı erteleyip ,sınav zamanı bir mucize beklenir ya!
Ben yapmadım elbetre ama yapan arkadaşım çoktu.
Çocukları, disiplinli bir çalışma sürecine sokup, hedef belirlemelerine yardımcı olmazsanız savrulurlar.
Tabii, sorun yalnızca ailelerde değil, eğitimi yap-boz'a döndüren AKP hükümeti ve getirdikleri kötünün kötüsü Milli Eğitim Bakanlarında.
Metro'daki öğrencilere baktım da...
Hepimiz ergen olduk ama bu denli şımarık, hedefsiz, kendi dilini doğru konuşmaktan aciz kitleyi cidden görmemiştim.
Nereye gidiyor bu gençlik?
Genç kızla, hayata dair, neden - sonuç ilişkisi üstüne konuştum.
O konuştu, ben dinledim, ben konuştum o dinledi.
Sonra, ağlamayı kesti ,birlikte indik son durakta..
Dedim ki: Bak! Bu bir sınav ama hayatında öyle sınavlarla sınanacaksın ki, bugünlere güleceksin. Dünyanın sonu değil başarısız olmak ama seneye daha iyi bir öğrenci olmak için şimdiden planını yapmalısın. Önünde koca bir yaz var.
Ne istediğini kendine sor, hedefini belirle ,ona göre çalış.
Kendine güvenmeyi öğren, acımayı ve ağlamayı da bırak.
Zamanı geri alamazsın ama kalanı kurtarabilirsin.'
Gülümsedi, teşekkür etti ve o yoluna , ben yoluma gittik.
İşe yaradığını umuyorum.
Sevgili Anne Babalar!
Çocuklarınızı önemseyin, onları dinleyin.
Kendi hayallerinizi onlarda sınamayın , beklemeyin.
Çocuklarınız, zimmetli malınız değil.
Onlara, bir yaşam hakkı verdiniz evet ama önünü çaktırmadan açın, dikte ederek değil.
Velhasıl!
Zor bu işler ama sevgi, hayata duyulan saygıyla başlar her şey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder