Aziz Nesin'in bir kitabının adıdır ''Şimdiki Çocuklar Harika.'' 
Bugün,işyerimize bir çocuk geldi.Annesi börek yapıyormuş,bu da harçlığını çıkarmak için satıyor.
Annesi 1 lira demiş ama bizimkisi dolaşma ve kar payını da koyarak 1.50 kuruşa satıyor. 
Plastik kutuda 3-5 börek.İçinde peçete de yok servis için.
Ona takıldım biraz ve aramızda geçen konuşma:
''Oğlum,bu ne biçim börek satma.Hijyen yok,peçete yok,fiyatı da piyasanın üstünde.'' 
''Ne yani,ben hiç kar yapmayacak mıyım?Bu kadar dolaşıyorum''diyerek bana üste çıkıyor.
Kapağı aldı ve saçlarına sürdü.
''Sürme kirletiyorsun,kimse böreğini almaz''diyecek oldum.
Bu kez de,kir içindeki pantolonuna sürdü ve
''Bak!Şimdi temizledim.''
Gülmemek için kendimi zorluyorum. 
''Böreklerin çok pahalı,üstelik de peynirli ve patatesli.Tercih edeceğim çeşidin yok''dedim.
Bu arada kardeşim 5 lira uzattı ve börek istedi.Bir börek çıkardı,paranın üstünü verecek bizimkisi.
Arkasını döndü,cebinden bozuk paraların şıkırtısı duyuluyor,sanki biz o mekanda değilmişiz gibi,bizden saklıyor parasını.
''Benim babam öldü.Tek çocuğum.Annem börek yapıyor,ben de satıyorum''diyor.
İçimde bir burukluk oluşuyor.
Dışarda yağmur,hava serin ama bizimkisinin ayağında eski bir ayakkabı,üstünde kirden görünmeyen,kısa bir kot ve ufalmış kazak var.
Ama gözleri cin gibi bakıyor.
Kardeşim,işyerindeki peçeteyi kutusuna koydu,börekleri tutarak versin diye
''bir börek daha ver ''diyerek paranın üstünü ona bırakıyor ve Peynirli Böreği bekliyor ama çocuk,börekleri tek tek yoklayıp,tek kalan peynirli böreği alta koyuyor ve patatesli böreği uzatıyor.
Kardeşim,''peynirliyi istiyorum ''deyince de;
''Ama sen peynirli yedin''diyerek,elinde fazla kalan patatesli böreği eritmek için uzatıyor ve çıkarken de,''Ben bu peynirliyi başkasına satarım'' diyerek işyerinden çıkıyor. 
Yağmur başladı hemen ardından.Bilmem ki o börekleri satabildi mi ama evi,okulu ve börek sattığı cadde arasındaki mesafe çok uzak.
Çocuklarımız,çocuk olmadan yaşamın tüm ağırlığını küçücük omuzlarına yüklüyorlar.
Bazı çocuklar cidden talihsiz başlıyorlar hayata.
Yarın,onu yine görürsem böreklerini alayım.Dışardan asla bir şey yemem ama bu çocuğun hayata tutunma çabasını çok sevdim.