#Bir arkadaşım kanser ve biliyorum ki ölüyor.

Dilime bir şarkı dolanıyor birkaç gündür.Müziği de,yorumu da beni çok etkileri,sözlerinden öte.
Sözlerini Cahit Berkay yazmış.
Diyor ki şarkıda;
Gün geceye kavuşur, yüreğin uyuşur,
El çekersin bütün dünyadan,
Hasretin tutuşur, anılar uçuşur,
Acı bir elvadadır arda kalan,
Yalan ötesi yalan de yalan...

Ne çok yaşanmışlıklar var hayatımızda değil mi?
Gidenler,kalanlar,acı verenler,kanatanlar,iyileştirenler...
Gecelerdir en çok yaramıza dokunanlar.
Aklımıza düşen anılarımız,duygularımız ve yalnızlığımız.
Düşünüyorum da,hayat,pamuk ipliğine bağlı bir çizgide aslında.
Doğuyoruz bir bedende,öyküsünü kendimizin yazması gereken bir sürece giriyoruz ama kendimizden başka herkesin hayatımız üstünde hüküm sürmeye çalıştığı bir ömür yaşanıyor.
Bugün mutluyken,yarın bedeninizde bir arıza ve hayat birden değişiyor.
Ölümü daha bir yakından hissediyorsunuz,sanki bir gün ölmeyecekmişsiniz gibi.
Koca bir ömür var yaşanan oysa.İçini nasıl doldurduğunuz sizin sorununuz ama iyi ama kötü.
Hayata iyi gözle bakarsanız sanki biraz daha mutlu ölüyorsunuz ama hayatınızdaki kötücül insanların varlığıyla doluysanız,bedeniniz hastalıkları çağırmaya odaklı yaşıyor.
Üç günlük dünyada neden bunca kötülük yaşanıyor bilinmez ama nefes aldığınız her gün bir lütuf aslında insana.
Güzellikleri görebilmek,kanaatkâr olmak ve çok derine dalmamak gerekiyor.
Zor iş layıkıyla yaşamak ama imkansız değil.
İnsanoğlu,düş gibi.Bir bakıyorsunuz tüy gibi uçmuş hayattan.
Değmiyor bunca eziyete,hırsa,öfkeye.
Mutlu ölmek diye de bir şey var.