#Sabah,çok erkek kuşların sesine uyandım.Bizim kumru,kendisi daha yeni yumurtadan çıkmışken,anne olmuş bile.
İki yavrusunu besleme telaşını izledim uzun süre.
Annelik.....
Nasıl da özverili bir çaba.
Yavru iki olunca,getirdikleri yetmemiş olacak ki,karşı okulun bahçesine uçtu ve orda,başka bir kumruyla yem kavgasına tutuştu.
Bir anne,gözünü karartırsa,karşısında hangi engel durabilir ki?
Kumru kaçtı,anne kumru yuvaya,yani,bizim balkon kapısına yeniden geldi.
Dün,instagram'da okuduğum bir yazı aklıma geldi.Yaşlı bir annenin,evlatlarına yazdığı bir yazıydı.Onca fedakârlık,onca emek ve vefa.
Banyoya girmek istememesi,ilaçlarını içmeye direnmesi,aynı şeyi defalarca tekrar etmesi.....
Kendi kızım aklıma geldi.'Hadi kızım banyoya'dediğimde 'Anneciim,biraz daha nolur' deyişi,gördüğü her trafik tabelasına' Anne,bu ne?' diye sürekli sorması,ateşi çıktığında verdiğim ilaçları püskürtmesi.....
Her anne yaşamıştır bunları.

Çevreme şöyle bir bakıyorum da;okullarda matematik,müzik,biyoloji gibi derslerden önce,iletişim,anlama,saygı ve hayat dersi öğretilmeli.
İnsanın bebeklikten ergenliğe,gençlikten yaşlılığa süren o süreç öyle hızlı akıyor ki,bir bakmışsınız,başınızda kavak yelleri,bir bakıyorsunuz;yüzünüzde çizgiler,saçlarda aklar.
Ne demiş Cemal Süreya:
-Hayat kısa,kuşlar uçuyor!
İnsan,insanı anlamalı,sevmese de olur!
Ama sevse,daha iyi olur elbette! ❤️
İyi pazarlar.
Ben,atölyeye kaçar,işe devam!