Kadının toplumdaki yerini, hayatının neresine koyduğunu bilemeyen, anlamayan, en tepeden en aşağıya erkeklere, Can Yücel 'in bu şiirini gönderiyorum:

Sen fabrikadaki kadının baş örtüsünü görüyorsun ben ise nasır tutmuş ellerini.

Sen yüzündeki makyajını ben anlındaki kara yazısını

Sen ev işlerindeki marifetini, ben ruhundaki güzelliği

Sen evde pişirdiği yemeği, ben haksızlığa karşı öfkesini.

Ben kadının paylaşımcılığını, sen paylaşılması gerektiğini.

Ben kadının analığını, sen doğurması gerektiğini

Ben kadının insanlığın, sen nasıl kullanılacağını

Ben kadının her yerde olması gerektiğini, sen evde diz kırıp oturmasını.

Ben tarladaki kadının emeğini, sen evde ne pişirdiğini

Sen sokaktaki kadının bacaklarını, ben havadaki yumruğunu

Sen kadının gözlerindeki maviliği, ben kalbindeki derinliği

Ben kadının ayakta durabilmesini, sen hareme alınmasını

Ben kadının idareci olabileceğini, sen idare edilmesi gerektiğini görüyorsun.

Sen de İnsansın, ben de!

Can Yücel

Sen kimsin, siz kimsiniz ki kadını istediğiniz forma sokup, anlam yükleyeceğinizi sanıyorsunuz?

Kadınları, değersiz kılmaktan vazgeçin artık.

Sen de değerlisin kuşkusuz ama bir kadının gözünde, şu hayatın içinde bir değer misin, ayrı konu?