Ticarete atılan ama 1 saatin içinde vazgeçen bir çocuk öyküsü. 
Ama cidden çok beğendim yaptığı tasarımı ve belki satın alırım. 
10 yaşındaki yeğenim,yanıma geldi ve''Halacığım,bir şey üretip satacağım,bana yardım eder misin?''dedi.
Peki dedim ve işte malzemeler:
1 adet boş kola kutusu.
1 adet led lambalı küçük fener.
Selobant-kurdela- bıçak-kesik bir parmak ve yara bandı. 
Yapılışı:
Kutu,elips şeklinde kesilir.Fener,ortaya oturtulur ve kutunun açma aparatından sapı çıkarılır ve bantlanır.Kırmızı kurdela bağlanır,arada kesilen parmak yara bandıyla sarılır ve satışa hazırdır. 
''Kaça satacaksın'' dedim.''1.50 kuruş'' dedi.''Üretim maliyeti-kar-zarar hesabını yaptın mı?'' dedim,düşünmemiş ama bu gece lambasını 1.50 kuruşa satacak,kararlı. 
İşte,ona söylediklerim ve ticari hayatını bitirişim: 
''Bir malı,piyasaya sürmeden önce,sıkı bir proje hazırlamalı,pazar araştırması yapmalısın.Yani,satacağın hedef kitlen kim?Çocuklar mı,çocuklarını mutlu etmek için satın alacak ebeveynler mi?
Üretim maliyetin+ emek+kar =Nedir?
Hedeflediğin üretimi sağlayacak kaynağın var mı?Ne kadar sürede üretecek ve pazarlayacaksın?Satış noktaların belli mi?Elden mi satacaksın?Satış elemanların nitelikli mi?'' 
Ve maliyet hesabını çıkardık birlikte.
Kutu kola:2.50 kuruş.
Led lambalı fener 1 tl.
Selobant+ yara bandı+akan kan+emek. 
Emeğin paha biçilmezliğini hiç saymıyorum. 
''Yaklaşık 4 tl'ye mal olan bir ürünü,1.50 kuruşa satarsan 2.50 kuruş zarar edeceksin.Akan kan da cabası. 
Dolayısıyla,akıllı bir yatırım olmaz bu projen. ''
Tek bir adet olmak üzere üretti.
Bana baktı ve ''Off halaaaa.''dedi ve top oynamaya sokağa kaçtı. 
Çocuğun girişimcilik ruhuna kötülük mü yaptım acaba?