Ataların çok sevdiğim bir durum değerlendirmesidir.
''Düğüne giden oynar,ölüye giden ağlar.''
Dün,toplumsal davranışların yanlışlığını yazmıştım,hadi konuya devam edelim.Düğüne giderken,en özel giysiler,takılar kullanılır.Saçlar yapılır,makyaj süperdir.
Bir de,özel günlerin ziyaretleri vardır.İşte o anlarda,toplumun nasıl çocuk yetiştirdiğini görme fırsatını yakalarsınız.
Bayramlarda,komşu ziyaretleri yapılır,şeker,kolonya alınır.Öyle,Bodrum'a,Kuşadası'na kaçma hayali kurulmaz.
Geleneklerimize ne oldu bilmiyorum?
Bir bayram günü komşuya gitmiştim.17 yaşındaki genç kız,koltuğa yayılmış,hiç istifini bozmadan,cep telefonuyla oynuyordu.Ne hoşgeldiniz demek vardı ne de nezaketli bir tutumu.O günden sonra gitmedim zaten o eve.
Çok kızıyorum çocuklarını böyle kaba yetiştiren ebeveynlere.

Peki,ya ölüye giderken ne yapılır,ne yapılmalı?
Cenaze evi matem yeridir.Giysileri de bu kurala uymalıdır.Ne pullu,boncuklu,kırmızılı kıyafetler giyersiniz ne de şort,parmak arası terlik.
Yas evinin bir ayrımı olmalı değil mi?
Ölüye de saygı kalmamış gençlerimizde.Cenaze evine gidiyorsunuz,herkesin elinde laptop ya da cep telefonu.Ordan oraya yürüyorlar,konuşuyorlar.
İçeri gelen insan mı,bitki mi önemli değil onlar için.Ne kadar ayıp.
Ölen kişiyi de hesaba almamak bu.Evden bir cenaze çıkmış.oturduğu koltuk artık boş kalacak.Dolaptaki giysileri sahipsiz.terlikleri de kalkacak ortamdan.
Artık yaşamınızdan geçip,gitmiş o insan.Azıcık saygıyı hak etmeli.
Ne kadar önemliymiş bu telefon ve bilgisayar?
Aslında suç bu gençlerin değil,bunları yetiştiren ana-babaların eseri bu çocuklar.
Nezaketi öğretmezseniz,gelenekleri bilmeyen,yerinde davranmayan,odun gibi nesiller yetiştirirsiniz.
Elbette yeniliklere açık olmalıyız her zaman ancak,gelenekçi bir toplum yapımız da var.
Karşı komşunuzdan bir içimlik kahve isteyemeyecek kadar yabancıysanız,insanlığınız dibe vurmaya başlamış demektir.
Komşuluk,dostluk,arkadaşlık gibi kavramlar çok önemli.Bir düğün ya da bir ölüm yaşadığınızda,kapınızı insanların çalmasını istiyorsanız,insan biriktireceksiniz.
Ne güzeldi eskiden komşuluk ilişkileri.Bir cenaze olduğunda,ev sahibi acısını yaşasın diye komşular tencerelerle yemek taşırdı eve.
Büyük kentlerde bunu kimseler bilmez ama biz hala bu geleneği yaşatıyoruz..
Okuyanlar,''Ne kadar eski kafalı bir bakış''diyebilirler ama......
İnsanlıktan uzaklaşmış,komşu kapısı nedir bilmeyen insan olacaksam varsın geri kafalı olayım.

Geleneklerimizi seviyorum ve elimden geldiğince de yaşatacağım.
Herkes,çocuğunu iyi yetiştirsin lütfen.
Ben o görevi iyi yaptığımı düşünüyorum.