''Durup dururken seviyorum işte. Sevip duruyorum.''
Oğuz Atay

Birhan Keskin de der ki;
''Bir papatyanın olmaz yaprağına düştüm.''

Aşk,iki kişilik bir eylemdir bana göre de.
Karşılıksız,öylesine durup,dururken sevmenin kime ne yararı olabilir ki?İçinizde yaşattığınız duyguların size vereceği tek şey hayal kırıklığıdır bu durumda.
Vakti geçirmeden söylemelisiniz içinizden geçenleri.Varsayın ki,reddedildiniz.
Yanıtını hiç bilememekten daha iyi değil midir,sevilmediğini bilmek?
Gönül,belki başka yerlere konacak,bilmiyorsunuz.

Ne Mecnun gibi çöle düşmeye gerek var ne de papatya falı bakmaya.
Yaprağın olmazına düşmek de bir hüsran ama ya düşecek başka yapraklar varsa?
Şansı kullanmak gerekmez mi? 
Sevip,durmayacaksınız,seveceksiniz.Yürek geniş üzülmeyin.
Yok öyle,birine körü körüne bağlanmak.
Aşk,belki yanınızdan geçip gidiyor ve siz fark etmiyorsunuz.
Yazık değil mi aşkı içinizde öldürmeye. 

AŞK.......
Ne büyülü bir sözcük.....

Dip not:İllaki papatya falı bakacağım diyorsanız;
Yaprağı SEVİYOR diye koparmaya başlayın.Finali SEVİYOR çıkacaktır. 
Tecrübe.....