#Bugün,ekranda utanılası bir haber izledim.
Siirt'te,89 yaşında bir yaşlı adam,1 oğlu,2 de kızı varmış;yaşlı bakım parası kesilince,babalarını kapının önüne koymuşlar.
İnsanın,anne-babasına bakmak için devletten yardım alması yeterince utanılması gereken bir durum değil mi?
İnsanın,atası değil mi bu insanlar?
Devlet,insanları işte bu hale getirdi.Anana-Babana bakacaksan sana para veririm.
PTT'te,elektrik faturası yatırmaya gidenler vardır içinizde.Kazara giderseniz,değil sıra almak,içeriye dahi giremiyorsunuz.
Peki,neden?
Devlet,ulufe gibi para dağıttığı için,engelli çocuk parası diyen geliyor; 'yaşlı ana-babasına para karşılığı bakmak için evlatları;üstelik de,yaşlı ana-babayı paylaşamıyorlar ve parmak bastırıp,parayı ellerinden alıp,gidiyorlar.
Kepazeliğin diğer adıdır bu.
Anne-Babalar,varlık nedenimiz.Yaşlandıklarında,ki,biz de vakit geldiğinde onlar gibi olacağız,kapının önüne mi atılacaklar yani?
Aklıma,hep çocukken okuduğum 'Tahta Çanaklar 'öykü kitabı gelir.
Sanki,bizler hiç yaşlanmayacağız,sanki bizler hiç elden ayaktan düşmeyeceğiz gibi acımasızca davranıyoruz yaşlılarımıza.
Bu yaşlı amcaya da acıdım doğrusu.
Elde var,3 evlat ama kendisi yük olmuş hepsine.
Evde 5 çocuk var,sana bakamam' diyen kızı,devlet maaşı kesmeseydi,babasını kapıya koyar mıydı?
Biz,ne ara bu kadar çirkinleştik,duygusuzlaştık,acımasız olduk?
Devletin ayıbıdır bu durum.Sosyal bir devlet anlayışında,insanlar yaşlanınca onlara bakacak,sosyalleşmelerini sağlayacak,ömürlerinin son demlerinde rahata erdirecek bir yaşam örgüsü hazırlar ama bizde nerde o devlet?

'500 Milyon Dolarlık uçağa binip,ülkede kriz,miriz yok derken' neyin kafasını yaşıyorlar acaba?
Hayal dünyasında yaşarsanız da ömür geçer,geçmesine de,ardında bırakacağı enkazın altında kalmak da var.

Yaşlı amca,sokakta kalmış,ağlıyor;biz,uçak,İş Bankası'nın hisselerinin devri,3. hava limanındaki işçilerin bitleri,biten tarım,çöken sanayi,batan şirketleri sanki başka bir gezegende yaşanıyormuş gibi,aval aval bakıyoruz yaşananlara.
Bize,müstahak mı ne?