Çocuklarınıza tasarrufu öğretiyor musunuz?

'Cep delik, cepken delikken ne tasarrufu' da diyebilirsiniz elbette.

Çocuklarına harçlık verememek durumlarını bir kenara alıyorum.

Çocukluğuma rastladım bugün.

Bu kumbara, benim kumbaram.

Kardeşlerimin kumbaralarını ayırmak için arkasına kocaman bir B harfi bile yapmışım.

Çocukluk işte.

Elbette yarışıyorduk, en çok parayı kim biriktirecek diye? Ondandır bu ayırma işi.

Dedem, nurlarda uyusun kardeşlerimle bana İŞ BANKASI'ndan hesap açtırmıştı.O bankanın, bu ünlü kumbarasını bilmeyen yoktur sanırım?

Benim kuşağımdan herkesin vardır bu kumbaralardan.

Dedemin hesap açtığı cüzdanımı ve bu kumbarayı saklıyorum elbette.

Çocuklara kumbara almak çok önemlidir.

Tasarruf yapmayı küçük yaşta öğretmezseniz, büyüyünce eline ne geçerse harcar.

Biz de, para harcardık ama illa ki, bu kumbaraya para atmayı da hedeflerdik ve atardık.

Kumbaramız, ağzına kadar dolardı, açamazdık ki.

İçinde tırnakları vardı, parayı atardınız ama sallayın sallayın asla çıkmazdı.

Hani, zamanında parayı almayı da denemedik değil,bizde yalan yok.

Ama aldık mı?

Hayır elbette!

Ben de, çocuklara tasarrufu öğrensinler diye atölyemde kumbaralar yapıyorum.

İlgilerini çeksin diye özellikle futbol takımlarının renklerine boyuyorum.

Hatta, şunu da yapıyorum: Kumbara aldıklarında , mutlaka şans parası atıyorum içine, gerisini getirsinler diye.

Bacadan parayı atıyorlar ama içinden çaktırmadan para alma şansları hiç yok çünkü, altını çok sıkı vidalıyorum.

Bir kumbara, bana dedemi, bize yaptığı güzellikleri, çok iyi bir dede olmasını anımsattı.

Zaten, bir Dedemiz, bir de şahane ötesi bir Anamız vardı.

Bize, en güzel aileyi ikisi oldu.

Başka da kimsemiz olmadı.

İkisinin hakkını asla ödeyemeyiz.

Her ikisinin de üstüne nurlar yağsın.

+3