Bugün Pazar....

En sevdiğim gün.

Hala gecenin karanlığındayız.

Ortada,kuş sesleri bile yok henüz.

Sabah ezanı okunuyor.

Geçmişten bugüne yolculuğumu düşünüyorum..

Ne çok insan gelip geçmiş hayatımdan.

İyisi kötüsü, saygısızı hadsizi, merhametlisi arsızı ne çok insan...

Anacığım nurlarda uyusun 'İnsanoğlu kısım kısım, dikkatli olun, yolunuza hep iyiler çıksın' derdi.

Ana yüreği işte, çocuklarına bir koruma kalkanı duasıydı bu.

Dünya, bizim sandığımız gibi çiçekli- böcekli, iyiliğe güzelliğe açılan bir yer değil elbette.

İçinde, her türlü kiri pası, düşmanlığı, kötülüğü de barındırıyor.

İnsanlar, iyiler ve kötüler diye ikiye ayrılıyor, arada, bazen diye bir şey yok.

Tıpkı, siyah ve beyazın netliği gibi. Birleşiminden doğan gri ton, yalnızca bir renktir.

Sadi-i Şirazi der ki;

Kendi halinde olmak güzeldir

Bu kadar had bilmezin arasında.

Hayat, doğumla başlayan, finalinin tarihi belirsiz bir yolculuk.

Ve bu yolculukta girenler, çıkanlar, mutlu edenler, huzursuz edenler de olacak kuşkusuz.

Dirençli olmak, bunlarla savaşmak, kendi haline kalmak çok da kolay değil hepimiz için.

Sevgisiz ve saygısız insan çok.

Haddini aşan, düşüncesiz insan da çok.

Yerini ve nerde durması gerektiğini de bilmiyor çoğu insan.

Oysa, şöyle ya da böyle, bir hayat sürecinden geçiyoruz hepimiz ve bu yolculukta çok şey öğreniyoruz.

İnsan, yaşadıklarından bir değil, çok şey öğrenmeli, tıpkı Ataol Behramoğlu 'nun dizelerinde söylediği gibi.

Sindire sindire yaşamalı ve hayat denen o bedene, o kıyafeti oturmalı.

Sağ gösterip sol vuran, bakışlarıyla dudakları farklı konuşan, aklından geçenlerin gözlerine yansıdığı insanları görmek, belli bir yaştan sonra cidden katlanılmaz bir hal alıyor.

İnsan gibi insan olmak ve bize, o bedene, o ruha yakışır davranmak bu kadar zor mu?

İnsanın yolu, iyiliğe güzelliğe açılmalı.

Kalbini fesatlıkla, kir ile doldurmayacaksın.

Çok yaşasan 100 yaşarsın.

İçine, kötülüğü sokmak niye?

Ne kazandırır insana bu?

Daha mı mutlu , huzurlu oluyor insan?

Aradaki uçurumların nedeni budur.

İnsana, duvar örecek tuğlayı vermemeli insan.

Üç günlük dünya bu.

Gün ağarınca, kim bilir kaç kişinin selası okunacak camiden?

Hayat, bu kadar işte. Kulağınıza üflenen isimle, o soğuk mermere yazılan arası.

İyi Pazarlar.