#Bugün pazar.
En sevdiğim gündür.Tembel bir yapım vardır belki de ondan seviyorum pazar gününü. wink ifade simgesi
Saat farkı da eklenince uyanma rotası değişse de,gün işte,her sabah başlıyor,akşama kadar da sürüyor.
Bir proje üstünde çalışıyorum birkaç gündür.Tasarla,çiz,objeye dök....
Zihin yoruluyor elbette.
Projenin ilk ayağını,yani desenleme kısmını yaptım ve sıra geldi somut hale getirmeye.
Gülen ve ağlayan yüzler lazım bana.Çiziyorum,çiziyorum ama bir türlü gülen yüzü netleştiremiyorum.
Oysa ağlayan,asık suratlı yüzü yapmak ne kadar da kolay.
Bunun nedenini sordum kendime.'Acaba'diyorum,uzun zamandır gülmeyi unutan bir toplum olduk da ondan mı?
İnsan,yaşamaya yaşamaya gülmeyi de unutuyormuş demek ki.
Yaptığım objede ne gözler gülüyor ne de dudaklar.
Olmuyor.
Bize gülecek bir şey lazım.
Ama ne?
Müzik eşliğinde keyifli bir kahve?
Fazıl Say koyuyorum dinlemeye.
Aklıma Gezi Parkı olayları geliyor.Ve bunun için bestelenen şarkıyı dinliyorum;İnsan İnsan...
Ne hüzünlü bir şarkı.
İçimi acıtıyor melodi ama dinliyorum hala şu anda.
Belki de hayatın çirkin yüzüyle yüzleşmeyedir,kim bilir?
Belki de,güzel günlerin yeniden başlaması ve özgür bir ülkeye dair umutları yeniden başlatmak için biraz da dibe vurmak gerek ki,daha güçlü çıkabilelim.
Kim bilir?
Umut....
İyi pazarlar.