#Hayata dair....
Ne varsa, eski insanlarda var!
Atölyemde,kahvemi aldım,camdan dışarıyı seyrediyorum.Uzaktan bir yaşlı teyze geliyor.Kemik erimesinin sonucu beli nerdeyse iki kat olmuş,ufacık bir kadın....
Üstünde şalvarı,ayağında lastik ayakkabıları,bastonuna dayanmış, usul usul yürüyordu.
Atölyemin önünden geçerken durdurdum,içeri çağırdım,bir sandalye verdim soluklanması için.
Yüzündeki yılların kırışıklıkları,gözlerine düşen pus,titreyen elleriyle 'Vay yavrum bana bir soğuk su ver hele'dedi.
Suyunu verdim,biraz da konuştuk,ordan burdan.
Bana,atölyemi sordu,işlere göz ucuyla baktı;ki zaten dönemiyordu oturduğu yerden.
Yaşı 85 civarıydı.Evine çul dokutmak için evden çıkmış ve her gün sabah yürüyormuş ama bugün geç kalmış.
Hava da öyle sıcak ki,o yaşta bir insanın evden çıkmaması gerekir ama 85 yaşında ve hala evine yeni bir şey yapma çabasındaydı.
Bana döndü,elimi tuttu ve 'Vay kızım,atana,dedene rahmet,su gibi aziz ol.Beni oturttun ya,sağolasın' dedi.
Teyzenin yüzündeki kırışıklıklara baktım baktım ve ' Teyzem,ne yaptım ki?Bir sandalye,bir bardak su. Sözü bile edilmez'dedim.
Başını salladı ve 'Hadi,ben şuran eve doğru gidim.Allah razı olsun senden'dedi.Evi de yakınmış,yoksa ben götürecektim.
Teyzemin sözlerini düşündüm;alt tarafı bir bardak su ve bir sandalyeydi ve o sanki bağ bağışlamışım gibi konuştu.
Eski insanlar böyledir.
Bir bardak suya bile bin dua ederler.
Şimdikiler gibi kaba,nezaketsiz,küstah,kadir-kıymet bilmez değillerdir.
Bu insanlar dürüsttür,size kazık atmazlar,arkanızdan beddua etmezler,sizi aldatmaya kalkmazlar,şark kurnazı değildirler;insan gibi insandırlar yani!
Yaşlı teyzenin belki önünde üç-bey ayı ya da yılı var yaşayacağı.
Yüzündeki kırışıklıklardan çıkarılacak çok ders var elbette.
Hayata dair dedim yazımın başında.
Hayattan öğrenilecek ne çok şey var aslında.
Bir fincan kahve,bir bardak su bile rastlaştığında içinden koca bir ömür çıkıyor!