#Sevgili Levent.....
Dün,30 yıldır tanıdığım bir arkadaşım öldürüldü.
Hayatımda,onun kadar girişimci ruha sahip,yaratıcı fikirleri olan,çok güzel mekanlar yaratan çok az insan tanıdım.
En son,geçen yaz,tam da bugünlerde uzun uzun sohbet etmiştik karşılıklı işletmesinde.
Çok farklı fikirleri vardı işletmecilik konusunda.Eminim,başka bir şehirde olsa,örneğin İstanbul gibi,Reina gibi işletmelerden çok daha iyisini yapardı.
Bazı insanlar doğuştan yeteneklidir farkındalık konusunda.Levent de böyle biriydi.
Radyoculuk günlerinden tanırım,canlı yayınlarındaki akıcılığından,sohbetinin renkliliğinden.
Bana çok kızmıştı geçtiğimiz yıl ve hep şunu derdi karşılaştığımızda:'İstanbul'dan dönmemeliydin.Buralar sana uygun değil.Daha fazlasını yapmalısın bu hayatta.'
Gülerek yanıtlamıştım: 'Bana göre her yer İstanbul Levent.Ben,her yerde yapacak bir şey bulurum ama yorgunum artık İstanbul için'
Yaşasaydı,eminim çok iyi mekanlar açacaktı yeniden çünkü açtığı her mekanda bir farklılık yaratırdı.
Heyecanı yaşlandırmamak gerek.Levent,tam da yaşlanmayan bir insandı.İçindeki çocuksu ruhu hiç öldürmedi.
Ankara'da karşılaştığımızda uzun uzun hayallerinden söz etmişti gençlik yıllarımızda.
Çoğunu da gerçekleştirdi biliyorum.
55 yaş.....
Bir insan için ne kadar da erken bir yaş.
Dün öldürüldü ve geride eşi,çocukları kaldı.
Bir cana kıymak bu kadar kolay işte.
Peki,niye?
İstediğiniz kadar kızın,istediğiniz kadar öfkelenin ama nedeni ne olursa olsun,bir insanın yaşam hakkını elinden alamazsınız.
Dünden bu yana çok üzgünüm.
Değer mi bir cana kıymaya ,değer mi?
Sevgili Levent,hatırımda sürekli heyecanla anlattığın projelerin,bitmeyen enerjin ve yaptığımız radyo sohbetlerinle kalacaksın.
Rahmet diliyorum.Kalanlara da sabır!