#Anılarına sahip çıkan insanları seviyorum.
Bu ayna,paslanmış ve bir kenara atılmış bir ayna.Sahipleri artık yaşamıyor.Geçmişin izlerini taşıyan ne çok anı sakladı kim bilir?
Bu aynaya bakan kadını tanıyorum.Öykülerini bazen kahkahayla bazen de gözlerimden akan yaşlarla dinlemiştim.
Bir neslin çok acı çeken kadınlarından biriydi.
Torunu,bir köşeye atılmış bu çerçeveyi bana getirdiğinde elime aldım ve aynası olmayan boş çerçeveye ona yakışır ne yapabilirim diye düşündüm.
Henüz teslim etmedim;atölyemin kapısında duruyor.
Aynaya her baktığımda,ondan geçen yüzleri düşünüyorum.
Kimi öfkeli,kimi hırçın kimi de hayatı sindirmiş birçok insan...
Ordan geçen herkesin,kendisiyle yüzleşmesine yardımcı olsun diye tutuyorum kapıda ve sokaktan geçenleri izliyorum bir yandan da.
Göz ucuyla bakıyorlar geçerken.

İşte; içi nostalji dolu,karşısına her geçenin yeni anılar biriktireceği bu aynanın yapım aşamaları.
Bir zamanlar bu aynada yaşayanlara rahmetle...