#Vedalar önemlidir insan hayatında.Kalan mıdır en çok üzülen yoksa giden midir,kişiye ve ayrılışa göre değişir.
Geri dönüşsüz vedalar da vardır ölüm gibi.

Haydarpaşa Garından yola çıkanlar var mutlaka içinizde.
Peronda insanlar trendeki yolculara el sallar tren hareket ettiğinde.Karşılıklı bir ayrılış hüznü yaşanır.
El sallarsınız çünkü belki bir geri dönüşlü vedadır,belki dönüşsüz ama can cana yapılan bir el sallama vedasıdır bu.
Peki.....
Sizler,hiç giden bir tabutun ardından el salladınız mı?
El sallamazsınız çünkü içinizdeki hüzün,gözyaşı ve sonsuz ayrılığın verdiği acıyla bunu yapamazsınız; çünkü aklınıza gelmez.
Ankara'da öldürülen Rus Büyükelçisinin tabutu uçağa götürülüyordu askerlerimiz tarafından.
Birden,gözüme bir kare takıldı.İçişleri Bakanı ve yanındakiler tabuta el sallıyorlardı.
Sanki,can cana bir vedaymış gibi.
Büyükelçiyi koruyamamışız;üstelik bizim polisimiz öldürmüş;üstelik Rusya, cenazeyi almak için bile bize güvenmemiş,kendi uçağını göndermiş ve siz de tabuta el sallıyorsunuz öyle mi?

Hani;sanatçılar öldüğünde alkışlarla ve çiçeklerle uğurlanır.
Bu bir vedadır ama gidenin ardından duyulan onurlu geçmişi de alkışlanır.

Öldürülen büyükelçinin ardından el sallamak....
Tabutun ardından el sallamak....
Biz,toptan aklımızı falan mı kaçırdık yoksa?