#Bu akşam,Adana Şehir Tiyatrosunun Ah Bu Evlilik oyununa gittim.
Oyundaki komedi unsurlarından çok,arka sırada sağımda ve solumda oturan iki kadının her komik olmayan sahnelerde bile attıkları kahkahaya güldüm oyun boyunca.
Toplum,gülmeyi unuttu uzun zamandır ama bu iki kadın,sanırım hayatları pek de yolunda değil ki;tiz seslerle gülüp durdular.
İncelenmesi gereken bir durum tespiti aslında yaşanan şey.

Uzun yıllardır ama son aylarda terör olaylarından çok çekiyoruz.Hani,bir soluk gülmeye çok gereksinmemiz var-dı,ancak bu durum,eve gelip de haberleri izleyene kadar sürdü.
Fırat Kalkanı diye,tıpkı her ota gülen kadınlar gibi,sınır ötendeki ülkelerin iç işlerine burnunu sokarsan,bugün de 14 ŞEHİT gelir bu ülkeye.
Ölen MEHMETÇİKLER BİZİM BİZİM!
Siz,mecliste oturup da el kaldır-indir vekillerin değil.
14 Mehmetçik.....
33 de yaralı deniyor ama yarını bekleyin bakalım,bu yaralıların kaçı aşama aşama şehit diye açıklanacak?
İçimde derin bir sızı var bu akşam.
Bu çocuklar neden ölüyor?
Vatanımız mı tehlikede,ülkemizin sınır bütünlüğü mü;ne?
'İnşaaaalllh El-Bab'a gireceğiz'diyenler....
Bizim El-Bab da falan işimiz yok.Bizim sınırımızın ötesinde hiç işimiz yok.
Farkında mısınız;biz El-Bab'a girmedik;El-Bab,yanlış izlenen dış politika nedeniyle bize....
14 Şehit.....
Ülkesinden kaçan Suriyeliler bizde,doğurdukça doğuruyorlar ama bizim askerimiz Suriye topraklarında.
Ne için,ne için?
Ne diyeyim şimdi ben?

Azıcık soluklanalım diye tiyatroya gitmiştim oysa ama asıl tiyatroyu bize zaten 14 yıldır sahneliyorlar.