#Sabaha karşı, saat 4'dü uyandığımda.Bir daha da uyuyamadım çünkü;biliyordum,sana özlemimdi beni uyandıran.
Seni gördüm rüyamda.Hep,buğday başaklarına benzettiğim,tıpkı sen gibi özgür saçların, üstünde siyah kabanın vardı.
Kıştan kalan bir resimdin dün gece bende.
Sana baktığımda,gördüğüm tek şey özgürlüğündü ve sana özenirdim,senin gibi özgür olmak isterdim hep.
Oldum da,senin sayende.
Gittiğin gün,nerden gelmişti,kim açmıştı o şarkıyı bilmiyorum,
Şükriye Tutkun'un sesiyle dinlemiştim ' Gücüm Yetene Kadar ' diyordu şarkıcı ve aylar sonra o şarkıyı izlediğimde,bir buğday tarlasında, başakların ortasında akan sözleriydi bende kalan sen.

Hep buğday başaklarına benzetirdim uzun saçlarını.Nasıl da savrulurdu ,arkandan izlerken seni.
Güneşe karşı yürürken ,akşamın gün batımında ,ışıklar saçlarının kıvrımlarından geçerdi
Sabaha karşı uyandım ve bir daha da uyuyamadım.
Aklıma düştün işte.
Palandökenlerde ayağını kırmana rağmen ısrarla okulunu bitirmen,o çok sevdiğin tarlaların içinden çıkmaman,işçilerle aynı bardaktan içtiğin su,ki,ben bunu senin gibi hiç yapamayacağım biliyorum.
Nasıl güzel bir kadındın,nasıl güzel bir insandın.

Bende bıraktığın boşluğu kapatmaya çalışıyorum,başaramıyorum.
Beni doğursaydın,bu kadar severdin beni biliyorum.
Bendeki emeğin,beni,benden bile çok düşünmen....
Burnumda tütüyorsun işte.

Ben,yeşil rengi hiç sevmedim biliyor musun?
İnanmadım gittiğine ve gecenin bir vakti getirdiler seni o yeşil şeyin içinde.
İnanmadım,açtım,baktım sana uzun uzun.
Uyuyordun uyanmayacasına.
Biliyordum gittiğini ama ....
Özlem işte.
Rüyamdan uyandırdın beni ama bu kez gitmiyordun,öylece bana bakıyordun.
Sonra,gün ağarmaya başladı ve Şükriye Tutkun'un şarkısını açtım.
Buğday tarlalarının içinden gidişini izledim.
Gücün mü bitmişti ki,vazgeçtin hayattan?
Özlüyorum işte.
Benim de gücüm buraya kadar Abla.❤️