#Anaların anasına...❤️
Ufak tefek bir kadındı
Bilgeliğiyle, toplumda saygın bir yeri vardı.
Naif, sakin, usul usul konuşan, karşısındaki kim olursa olsun dinleyen, değer veren bir kadındı.
Bizi koruyup kollayan tek kan bağımızdı Anam ve Dedem.
Üstümüzde emekleri öyle çoktur ki, ne yapsak ödeyemeyiz o güzel insanların hakkını.
Anamın, basmadan elbisesi olurdu, iki yanı cepli ve o ceplerde mutlaka para, fındık fıstık ve şeker bulunurdu.
Tanısın tanımasın, herkes nasibini alırdı o cepten.
O kadar iyi bir insandı Anam.
İlkokuldayken, harçlığımı biriktirir, Anama yumuşacık açma alırdım çünkü dişleri basmazdı, yumuşacık olunca çiğnemekte zorlanmazdı.
Her keresinde bana sarılır ve 'Allah razı olsun kızım, ne de güzel bu açma' derdi ve ben mutlu olurdum. 🙂
Bir gün, beni yanına çağırdı ve bana bir bez parçası uzattı.
Önce anlamadım, açınca içinde bir Cumhuriyet altınını gördüm.
'Kızım ' dedi, 'Ben ölünce, sana bir hatıram kalsın.'
'Ana, ne ölmesi, al bunu, istemiyorum, sen ölme, bu da senin olsun.' dedim ama zorla elime tutuşturdu.
Çocukken hep derdim ki; herkesin yaşlısı ölsün ama benim anam ve dedeme bir şey olmasın. '
Çocuk aklı işte.
Ama bizim, ikisinden başka kimsemiz yoktu sarıp sarmalayan.
Öyle yalnızdık hayatta.
Anacığım,Anamın anası, nurlarda uyu. ❤️
Öyle çok şey öğrendim ki Anamdan.
Bir ilaç yapardı örneğin Prostat için.
Çok şifalı ve yararlı bir şeydir. Kullananlara, doktorlar bile çok şaşırırdı.
Elbette kimsenin gereksinmesi olmasın ama Anam ve Dedemin hayrına isteyene yapıp, gönderiyorum.
Kulağınızda kalsın.