#Sayın Mehmet Elmalı'nın sayfasında gördüm bu yazıyı,çok beğendim ve üstüne biraz yorum katayım istedim.

Artık kürek çekmiyorum
Hiç bir şeye
Yetişmeye de çalışmıyorum hiç kimseye...
Akışına bıraktım gidiyorum
Kendi kendime
Rotasız pusulasız ...
Su dinginmiş dalgalıymış
Umursamıyorum bile..
Çünkü öğrendim ki ,
Umursadıkça düşündükçe
Batıyor işler sarpa sarıyor
Yorulduğuyla kalıyormuş insan
Ve ne yapsan
Her şey olacağına varıyor
Yazılan yaşanıyormuş...

Yazanı bilmiyorum,bir alıntı.Teşekkür ediyorum sayın Elmalı'ya.

Aslında,hepimizin bildiği ama uygulamadığı ne çok şey var hayatımızda.
Sahiden de,umursamıyor muyuz insanları?
' O ne demiş,bu ne söylemiş' ,takmıyor muyuz sahiden?
Bıraktık mı hayatı akışına?
Olurun da mı her şey?
Gittiği yere kadar mı hayatımız?

Hiç kimseye geç kaldık mı sahiden?

Hayatın bir gidişatı var aslında.Hepimiz de içinde yarını,diğer günü,belki gelecek yazı planlayıp duruyoruz.
Umut işte yaptığımız.
Olacağını bilmeden....

Ama insan şunu öğreniyor yaş ilerlediğinde:
Planlamak iyi de,çemberinizin içinde ve dışındaki insanların da planında değilseniz ne olacak?
Elmayı seven yalnızca sizseniz ,ne olacak?

Hayatı,akışına bırakmak gerekiyor bazen,öylesine sakin,dingin ve dalgasız.
Bilmem ki,doğru mudur bu?
Hayat yine,bildiğini okuyacaksa eğer,çabalamaya değer mi?
Ama bir doğru var elbette.
Çabaladıkça çok yoruluyor insan.

Bırak,yıkıldığı yerde kalsın sarhoş!
Belki,böylesi doğrudur; kim bilir?