#Hayatımız,bir şehirde,bir köyde,bir mahallede geçiyor olabilir ama geçiyor bir şekilde.
İçine doldurduğumuz insanlarla ya çoğalıyoruz ya da eksiliyoruz çünkü; hayatın getirisi bu.
Karşımıza çıkan insanların iyisi de var,kötüsü de.Bazılarından sıkı bir kazık yiyoruz,bazılarından unutulmaz dostluklar kazanıyoruz.
Yaşadıklarımıza deneyim deyip geçmek yerine deştikçe deştiğimiz ve sonunda yine dönüp bize zarar veren durumlarla da karşılaşıyoruz genellikle.
Böyle durumlarda,yanımızda bir dost arıyoruz.Hani,düştüğümüzde bizi anlayan,elimizden tutan bir dost.
Dost kazanmak öyle kolay bir şey değil.Uzun yılların sevgisi,saygısı ve ilişkide emeği var.
Hayat,uzun mu,kısa mı bilinmez bir yolculuk ve bu yolculukta hata yapa yapa,düşe kalka bir hamur misali yoğuruluyor,çevremizdeki insanları eleye eleye var olmaya çalışıyoruz.
Birilerinin tercihi oluyoruz,birilerini biz seçiyoruz.
Peki,bu yolculukta hata yapma payımız yok mu hepimizin?
İnsan,mükemmel bir makine bile olsa,gün gelir bir yerinden arıza çıkarır mutlaka.
Böyle durumlarda ne yapmalı?
Kafamızı kuma mı gömmeli,olanları hiç yaşanmamış mı saymalı,yoksa kendimizle yüzleşmeli miyiz?
İnsanız,hata yapabiliriz ama yaptığımız her hatanın da baş sorumlusu kendimiz olduğumuz için,eğer varsa bir bedeli de ödemeliyiz.
Kendimizden başka herkesi suçlayarak işin içinden sıyrılamayız.
İnsan vicdanı,en çok yatağa girdiğinde ortaya çıkar.
Günün dökümünde ne kadar rahatsanız,o kadar iyi uyursunuz.
En çok da şunu yapmak gerekir;
Bir yanlışa düştünüz ama düştünüz bir şekilde.Sonunda ölüm yok ya!
Bu sizin hayatınız ve hesabını da yalnızca kendinize verirsiniz., tabii,eğer başkalarının canını yakmadıysanız.
Kişi,kendinden ve yaptıklarından sorumludur.Yetişkin insanları ayıran da budur.
Bu olgunluğu taşımanın adı da deneyimdir.
Kişi,önce aynaya bakmalı ve kendisine hep 5N1K sorularını sormalı.
'Ben ne,neden,niçin,nasıl,ne zaman ve kim-in için bu yanlış yaptım?'
Yanıtını verdiğinizde bu işi öğrenmişsiniz;yani deneyimli,aklı selim bir bireye dönüşmüşsünüzdür artık!