#Zeki Müren....
Bodrum'da tatildeyim.Sabah çıktım,sahilde yürüyorum,bir kafeteryanın önünde biri oturuyor.Çok tanıdık geldi.Yaklaştım,Zeki Müren.
O kadar şişmanlamıştı ki son yıllarında,sandalyede dayanarak zor oturuyordu.
Selamlaştık,günaydınlaştık ve gülümseyerek konuştuk.
Sonrasında zaten kaybettik.
Zeki Müren,bu ülkenin en iyi sanatçılarından biriydi kuşkusuz.
Türkçe'yi,onun kadar güzel konuşan ve yorumlayan çok az insan vardır.
Nezaketi,kibarlığı,zarafeti herkese örnek olmalı.
Sesinin ve yorumculuğunun ötesinde,çok yetenekli bir insandı.Kıyafetlerini kendi tasarlayan,kalbe dokunan o güzelim şarkı sözlerini kendi yazan ve yorumlayan önemli bir insandı.
Sahnedeki titizliğini herkes anlatırdı.Şarkıya başladığında,insanlar çatal-bıçağı bırakırmış ve yalnızca onu izlerlermiş;öyle anlatırlar işine duyduğu saygıyı dinlemeye gidenler.
İstanbul'da,İstiklâl'de Zeki Müren kostümleri sergisi açılmıştı.Kapısına kadar gittim ama içeri giremedim.Çok üzülmüştüm sergiyi kaçırdığıma.
İstanbul da,şurdan şura değil ki,her an gidebilesiniz...
Kızım,iki yaşındaydı.Televizyondan alt yazı geçti,bugün gibi anımsıyorum;Zeki Müren öldü.
Üzüntüyle izlemiştim haberini.
Bugün,ölüm yıldönümü.
Saygıyı da,anılmayı hak eden bir sanatçıdır Zeki Müren;bu ülkenin sanat güneşidir.
Bodrum'a yolum düştüğünde müze haline dönüştürülmüş evine gideceğim;
-Gözlerinin içine
Başka hayal girmesin
Bana ait çizgiler
Dikkat et silinmesin
Şarkısını mırıldanarak.

Ruhu şad olsun!