Lise yıllarına geldiğimde,19 Mayıs kutlamalarına sıra gelmişti ve bütün lise öğrencileri,kızlı-erkekli,senkronize bir şekilde,hata yapmaktan korkarak ama dikkatlice,sorumluca gösterimizi yapardık.
Kuleler yapılırdı,en tepeye Türk Bayrağı dikilerek.O kuleyi yapmak ne de zordu ama imkansız değildi biz gençler için.
Rengarenk kıyafetlerimizle,çok çalışarak,coşkuyla,ter içinde ve gururla bayramımızı kutlardık.
Üniversiteye sıra geldiğinde,yine 19 Mayıslar kutlandı statlarda.
Okulum Beşiktaş'ta olunca,İnönü Stadyumuna koşardım gösterileri izlemeye.
Bütün stad gençlerle dolu olurdu çünkü bizim bayramımızda.Yine kuleler yapılırdı ama lise yıllarındaki gibi değil,askeri liselerin çok da disipline edilmiş öğrencileri tarafından.
Hiç hata yapmazlardı.
Marşlar söylerdik her bir ağızdan,bütün stad inlerdi.
Özellikle,Heybeliada Deniz Lisesinden gelen,bembeyaz kıyafetleriyle öğrenciler çok olurdu alanda.
Hatta hiç unutmuyorum;gösterileri izliyorum,bir el omzuma dokundu.Döndüm,liseli bahriyeli bir genç;gençlik işte!
Gösteriler bitti,herkes dağıldı.
Üstünde isim yazılı o denizcinin kartını hala saklıyorum.
Yaşıyor mu,bunları anımsar mı bilmem?
Neyse....
O günlerden,bugünlere nasıl geldik cidden inanamıyorum.
Stadyumlarda yapılan gösterilerin neresi bunlara battı?
Aylarca süren çalışmaların verdiği güzel sonuç kimleri rahatsız etti de bayramlar statlarda kuru bir selamlamaya kaldı?
Nerde o sportif gösteriler?Nerde o koca stadı inleten gençlerin coşkusu?
Ben,çok özlüyorum o bayramları ve bu iktidar değiştiğinde bayramlarımızın eskisi gibi kutlanmasını istiyorum.
Gençlerimizin,ellerindeki cep telefonlarını bırakıp,sorumluluk bilinciyle ve görev alarak,birlikte hareket etme bilinciyle o gösterileri ve o kuleleri yeniden yapmasını istiyorum.
Birlik ve beraberlik ancak bunlarla sağlanır.
İNCE'den İNCE'den gelecek diye bekliyoruz bakalım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder