#1 MAYIS....
İşçinin ve Emekçinin bayramıdır.
1 Mayıs denince,benim aklıma 1977 yılındaki Taksim'de yaşanan katliam gelir.
O tarihte,ben çocuktum ve Taksim'den çok uzakta,Adana'da,Seyhan Baraj Gölü'nün kıyısında ailemle piknik yapıyorduk.
Çok güneşli ve aydınlık bir gün diye anımsıyorum o günü.
Yerde kilimler,annemin yaptığı yiyecekler,kardeşlerimle oynadığımız top ve babamın küçük el radyosundan yankılanan türküler.
Babam,birden oturduğu yerden doğruldu ve 'İstanbul'da işçileri öldürmüşler'dedi.
Çocuğuz ya,babam anneme kaygıyla konuşurken ,biz oyuna devam ettik ta ki,gazeteler ertesi gün evimize gelene kadar.
Bugün gibi hatırımda,yerde yatan üst üste düşmüş işçilerin cansız bedenleri.
Çocuk hafızanızdan hiç silinmeyen görüntülerdir bunlar.
Bilmiyorduk elbette,1 Mayıs İşçi Bayramını piknikle kutlarken,bizim için de son bayram olduğunu.
1978 yılında,küçük el radyosundan üzüntüyle haber dinleyen babamı ve iki abimi vuracaklarını bilmiyorduk o gün.
Kan kokusu Çukurova'ya da düşmüştü ve biz çocuktuk.

Taksim....
Emeğin,işçinin alın terinin halaylarla,türkülerle yankılandığı Taksim,o günden sonra hep kan koktu.
Kırmızı karanfillerin rengi düştü 1977 yılında Taksim' e ve o koku hiç gitmedi hafızalardan.

Neden korkuyorsunuz işçiden,emekçiden?
Çok mu zor,bir günü işçinin bayramı ilan etmek ve meydanları türkülerle doldurmak,çok mu zor?
Hiçbir iktidar,işçinin emekçinin yanında olmaz,olamaz.
Sermaye güçtür çünkü.
Oysa sermaye,işçinin bileği olmadan çoğalmaz!
O bilektir,dişlilerin arasında öğüttüğünüz.

Hak-Hukuk-Adalet-Eşit Paylaşım-Özgürlük
Bunlar sağlandığı zaman aydınlık yarınlara ulaşacağız ve 1 Mayıs'ı gerçek anlamıyla kutlayacağız,
Hak edilen gibi!
Daha çok yolumuz var o günlere,çok!