#Bir yıldır hiç yürümüyordum ayağım yüzünden.
'Hadi bi'gayret, başarırsın' diye kendimi ikna ettim ve sabah altıda yürüyüşe çıktım kent içi ormanda.
Uzaktan bir şeyler üstüme geliyor, köpek sürüsü sandım; ben koşuyorum onlar geliyor.
Koyun sürüsüymüş meğer.
Sürüyü üç beş anlamayın. Bütün ormanı kapladılar nerdeyse, o kadar fazla sayıda yani..🙂
Hayvancılığımız açısından iyi bir şey bu elbette.
Demeyin ki, 'koyunla köpeği ayıramadın mı?'
Tabii ki ayırırım ama aradaki mesafe uzun ve şehirde, öyle çok başıboş gezen, iri köpek var ki ve hep de kuytularda barınıyorlar. Cidden çok korktum ilk başta. Belediyenin, acilen önlem alması gerekiyor köpekler konusunda Sürü halinde geziyorlar ve sıkıntı bana göre.
Ne işin var diyenler de olabilir ama doğal ortam işte.Biraz soluklanayım demiştim.

Koyunlar yavrulamış, kara kara gözleriyle nasıl da güzeller.Kucağıma alıp seveyim dedim ama annelerinden korktum.
Bu güzelliklerin, yarınını düşünmek bile istemiyorum.Hangi mutfağın yemeği olacaklar acaba?

Vandallık, kanımıza işlemiş inanın. Her yer çöp içinde.Kırık dökük, tekmelerle bayırlardan atılmış çöp kutularını görünce ....
Bu çöp kutularını ben talep ederek koydurmuştum ama yerlerinde yeller esiyor çoğunun.

Ormanda ilginç bir çoğunluk, Kırkayaklar.
Havalar hiç olmadığı kadar sıcak ve kurak gidiyor. Bu hayvanlar nemi sever oysa. O kadar çoklar ki, anlatamam.
Ayağımın nedeni bu hayvanlar ama yine de üstlerine basmamak için gözüm yerde yürüyorum.

Ama bu kadar çok olmaları normal değil. Bunca yıldır yürürüm. İlk kez bu kadar çok kırkayak görüyorum.
Yazık, yine de ölmesinler.
Nalet olsun şu içimdeki merhamet duygusuna. 😉
Günaydın. 🙂