#Bütün anneler özel değildir,herkesin annesi kendine özeldir.
Annelerimiz.......
Bizi doğuran,bu dünyada bir nefeslik pay da bize veren güzel insanlar.
Acılarını bile içinde yaşayan,bizi mutlu etmek için çırpınan,hani o bilinen öyküdeki gibi;ortadaki pastaya göz ucuyla bile bakmayan,fedakâr insanlar.....
Benim annem çok özel bir kadındı.Bir annenin yaşayacağı en acı duyguları yaşattılar,canlarını elinden aldılar ama o tek başına bizi korudu,kolladı hayata karşı.
Ona çok şey borçluyuz evlatları olarak.
Anneler Günü'ne,ilk kez annesiz uyanıyoruz.Elini öptüğümüz,boynuna sarıldığımız koltuğu boş artık.
Bizler de anneyiz ve evlatlarımızla aynı şeyleri yaşıyoruz ama anneye duyulan gereksinme hiç bitmiyormuş meğer.
Canınız yandığında,ağzınızdan dökülen ilk sözcük ''Anne''oluyorsa,annenizin içinizde bıraktığı boşluk ve duyduğunuz özlem ölene kadar sizinle demektir.
Ne kadar büyüsek de,onların hep küçük evlatları olarak kaldık.Onların bilgeliğine,hayata karşı kazandıkları deneyimlerine erişmemiz için çok uzun yıllar gerekecek.
Annelerimizin sessizliği bile bir ders olmalı bize.Çoğu kez bakışlarıyla anlattıkları hayatı görmeli,anlattıkları en küçük olaydan bile gerekli dersleri çıkarmalıyız.
Öbür türlü,onların bilgeliğine erişmemiz zor olacak.
Çocuk doğurmak da,annelik de kutsal değil elbette,aslolan emek vererek büyütmek.
Çocuklarını cami avlusuna bırakan,diri diri toprağa gömen,evde aç bırakarak öldürenler de dokuz ay içinde büyüten anne.
Anneliğin kutsal olduğu lafını geçerek;
Evlatlarını yüreğinin ta derinliğinde seven,koruyup,kollayan bütün annelerimize tanrı uzun ve sağlıklı bir ömür versin ve başımızdan eksik etmesin.
Annesi hala yanında olanlar,bilin ki,çok şanslısınız ve lütfen annenizin değerini bilin.
Vakit geldiğinde onu kaybedeceksiniz ve sarılacağınız şey soğuk bir mermer olacak,annenizin sıcaklığı değil.
Annenizi,maddi değerlerle mutlu etmeye kalkmayın.Sizden beklediği elektrikli ev aleti falan değil,anlayın artık bunu.

Sahi!
En son ne zaman annenize sokulup,anne kokusunu içinize çektiniz?