#Ben,en çok öyküleri severim edebiyatta ama en en çok ÖYKÜ'mü severim elbette.❤️

Uzun hayatların,kısa anlatılarıdır öyküler.
Kitabı elime aldığımda ,her bir sayfasında başka bir hayat bulurum.

Uzun zamandır ihmal ettiğim bir şeydi kitap okumak.
Vakit bulamıyordum,yoruluyordum gün boyu ama bunların hepsi bahane elbette.
Kütüphanemde ne çok okunacak kitap var oysa?
Kitap,dünyadır!
İnsan,okudukça zenginleşiyor.
Elimde,Mavisel Yener'in 'Gölgeler Islanmaz' kitabı var şu anda.
Elbette,öyküler yine.
Bizim,çok iyi öykücülerimiz var aslında.İçinden hayatların geçtiği o, zengin anlatımlı öykücülerimiz.
Senaristler,neden başka ülkelerin yazarlarına öykünür de,bizden hikayeleri hayata geçirmez bilmem?

En çok öyküleri severim ben.
Bazen hüzün,bazen mutluluk,bazen de öfke sunsa da bana,öykülerdir hayatın gerçeği.
Çevrenize bir bakın.Her evde bir yaşam,her sokakta bir iz vardır.
Gecenin karanlığında,her evde bir öykü yaşanır.Gün ağarıp,telaş başladığında ise,öykünün devamı gelir bir şekilde.
Gecem,öyküleri okumakla geçti,gündüzüm ise bir telaşla başlayacak bugün.
Çok çalışmam gerekiyor çok atölyemde.
Ürettiklerimle,başka başka evlerde,insanların hayatlarına güzel dokunuşlar yapmayı istiyorum,seviyorum.
Sabah kahvesini,o zarif fincanları koyduğu tepsiden içsin istiyorum örneğin.
Ya da,aynada kendisine bakarken,yüzündeki çizgileri görsün,dudaklarına kırmızı rujunu sürsün istiyorum.
Kendisini görsün,hayatını;kadınlar,erkekler.....
Herkesin hayatına bir şekilde dokunmak gerekiyor.
Bu,ister öykülerden oluşan bir seçkiyle,isterseniz elinizden çıkmış bir ürünle ama illa ki dokunmalı insanların kalbine.
İyi duygular beslemeli insan.
İyi olmalı.

Bazen,hüzünlü öyküleri okuduğumda,durup,şöyle bir soluk alırım ve
'Kimine göre ne kadar şanslıyım,kimine göre ne kadar şanssız.Ama hayat,bu beden,bana verilmiş bir armağan.Gönlümce yaşamalıyım!' derim her zaman.

En çok,atölyemin sokağından geçen öykülere bakarım.
İnsanın duruşundan bellidir içindeki yaşadıkları.
Omuzları çökmüş,sırtı kamburlaşmış ne çok insan geçiyor,başı önde,derin düşüncelere dalmış.
Elektrik faturası mı ağır geldi bu ay,yoksa,çocuğun servis parası mı?

Gençler,dinamik,coşkulu,dünyadan bi'haber!
Henüz,yolun çok başında oldukları için,faturalar ne demek,ödemeler nasıl yapılıyor bilmiyorlar.
Yüzlerinde gülücük var çoğunun.
Hep gülsünler elbette.

Hayat,ağır bir yük insana.

Öykülerin içinden geçiyorum.
Kimi hüzün,kimi mutluluk.
Hayat da,bu değil midir zaten?

Artık,atölyeme gitme zamanı.
Çok çalışmalıyım,çok!
Dokunmalıyım hayatlara gönlümce.❤️