#Bir reklamın çağrışımları....
Reklamın kötüsü olmaz demeyin,kötü reklam,ürün algısını etkiliyor ki;ben zaten konusunu ettiğim firmanın ürünleri almıyorum .

' Bu toplum,neden bu kadar kaba,nezaketsiz,inceliksiz' diye düşünürüm .
Yanıtını da bilirim aslında.
Ekranda,bir süredir,bir reklam görüyorum.Küçük,içi marmelatlı kekler var ya,işte onlardan birinin reklamı.
Reklam,bir sınıfta geçiyor.Gürbüz denen çocuk,arkadaşının kekini görüyor.
Kız da uyanık çıkıyor ve keki ters çevirip,marmelatı saklıyor.
Gürbüz,buna üzülüyor,arkasını dönüp gidiyor ama arkadaşları gülüyor,kız da kekini kurtardığı için çok mutlu.

Biz çocukken,anacığım,nurlarda uyusun,değirmene bulgur çektirirdi ve bulgurları iriliklerine göre elerdi,torbalardı ama bir şeyi daha yapardı.
Bakır bir kazana,yeni çekilmiş,mis gibi kokan taze bulguru doldurur ve elimize tutuşturup,komşulara dağıtırdı.
Komşularımız ,bize gülerdi çünkü;hepsi çiftçiydi,tarla takım çoktu ama zaten bulgurları da çoktu ama annem ,taze bulgur ,tadına baksınlar diye her sene gönderirdi.
Komşularımızın,bizim götürdüğümüz bulgura gereksinmesi mi vardı ama adettendi,o bulgur gidecek!
Eskiden komşuluk vardı,ince fikirlilik vardı,nezaket vardı.

Komşumuz da,bize bulgur getirdi önceki gün..O kadar hoşuma gitti ki bu tutumu..
Oysa,değirmenden bulgur çekilip gelmişti yine eve.
Çok incelikli bir davranıştır bu.
Eskiden aile terbiyesi ve görgüsü alanlar bunu iyi bilir.
Çocuklarımıza ,bunları öğretmiyoruz.
Keki,arkadaşından saklayan nesiller yetiştiriyoruz,sanki marifetmiş gibi.

Oysa,bu reklam nasıl çekilebilirdi?
Madem,Gürbüz,o keki çok seviyordu,arkadaşı,iki paket kek alıp,birini Gürbüzle paylaşabilirdi.
Hatta,gülüşerek,paylaşmanın verdiği hazla o keki yiyebilirlerdi.
O reklamı her gördüğümde,aynı şeyleri düşünüyorum.
Bencil,düşüncesiz,nezaketsiz bir nesil yetiştirmenin bir reklamdaki yansıması bu.
Oysa;hayat paylaştıkça çoğalmaz mı;insan,paylaştıkça mutlu olmaz mı?