#Gecenin karanlığında ve sessizliğinde, saatler bir türlü geçmek bilmiyor.
Uzaktan horoz sesleri geliyor ama çok uzaktan, şehrin en kenar mahallelerinden.
Gökyüzünde, bir yıldızım var, penceremden her gece aynı parlaklıkta gördüğüm.
Işıl ışıl parlıyor bana gecenin bu saatinde ama biliyorum ki, gün ağardıkça parlaklığı kaybolacak ve günün aydınlığında saklanıp, yeniden geceye hazırlanacak.

Çöp arabası geçiyor, saat gecenin üçünde.
Sokakta, keskin bir çöp kokusu.
İşçileri düşünüyorum, maske takıyorlar mı acaba milletin çöpünü toplarken çünkü, bu koku dayanılır gibi değil.
Pencereleri kapattım kokuyu duymamak için.
Çöp işte, adı üstünde;birileri üretecek, birileri temizleyecek ama bildiğim bir şey var:
Bu işçilerin hakları ödenmez.
Gecenin bir yarısı,herkes uykuda ama onlar şehrin çöplerini topluyor şu anda.

Mevsim,ne yaz ne sonbahar.
Ne pike,ne yorgan zamanı.İkisi de terletiyor,ikisi de üşütüyor şu anda.
Mevsim,tam da hasta olma mevsimi.Boğaz yangınıyla başlar,geniz akıntısıyla devam eder,üç güne de yatağa düşürür artık.

Günün ağarmasına daha çok var.
Yıldızım, biraz sönmüş sanki.
Aklıma, Küçük Prens geliyor,dolaştığı gezegenler. Minicik, nokta gibi gezegenler.
Her birinde,başka bir öykünün yer aldığı,insana ders; Küçük Prens....
Ordan bakınca da, bizler birer nokta değil miyiz zaten?

Horozlar sustu, birazdan sabah ezanı da okunur.
Hocanın da sesi öyle kötü çıkıyor ki, sabahın erkeninde.
Usul yok, makam yok,avaz avaz.....
Herkes tutturduğuna.....

Geceden, gündüze değişen hayatlar başlayacak yine; devamlılığı birbirine bağlı elbette.
Dingin ve iyi bir günün geçmesi, geceden kalanlarla mümkün değil mi?

Yıldızım da iyice kesti ışığını ama gece hala karanlık!
Hayatın bütün kirini saklayan gece, yerini aydınlığa bırakacak birkaç saate.
Gün, aydınlık mı, yoksa grinin bütün tonları mı, yaşanacak akşama kadar.
Bakalım;yaşayıp göreceğiz!