#El sanatını hafife alan çok oluyor.
İster resim yapın,isterseniz heykel ya da film çekin,karşıdakinin gözünde 'Ne var canım,bunu ben de yaparım'oluyor.
Bu işler,bu kadar kolay olsaydı,onca yıl eğitim yıllarından geçmezdik elbette.
İşin teknik yönü öğrenilebilir ama bir şeyi hayal kurarak somut hale getirmek için deneyim,birikim ve yıllar gerekir.
Üç günde sanatı öğrenemezsiniz ya da 'Ben artık bu işi yapabilirim'diyemezsiniz.Sonuçta çuvallarsınız el attığınız her işte.
Çalışma arkadaşlarıma hep şunu söylüyorum:'İyi dinleyin,gözlemleyin ve öğrenmek amacınız olsun.Disiplinli bir sürecin sonu her zaman başarıyı getirecektir.'
Ve hep şunu eklerim;'Bakmakla,görmek arasındaki farkı öğrendiğiniz zaman bu iş bitmiştir.'
Bugün,hayali objeye dönüştürdüğümüz ürünlerin vernikleri attım.Bunların tümü ahşap obje ve çeşitli teknikleri kullandık üretim sürecinde.Tülbentten,boncuğa,eski bir çocuk tokasından bir süs eşyasına....
Amacımız;hiçbir şeyi atmadan değerlendirmek. Her şey,bir gün bir işe yarayacaktır.
Bu işin en güzel yanı nedir biliyor musunuz?
Çalışma arkadaşlarım,atölyeme gelirken ellerinde ya eski bir toka ya, evde bulunmuş incik,boncuk ya da bir dantel parçasını 'Bir işe yaratabiliriz değil mi hocam?'diyerek gösteriyorlar.

Ve bunu fark etmeleri çok güzel bir duygu.
Bu çalışmalar çok vaktimi alıyor ve yarım tablolarım,heykele hazır çamurlarım bana bakıyor,ben de onlara ama yetişemiyorum inanın.
Biz,çalışma arkadaşlarımızla güzel işler çıkarıyoruz.
Sizin de var mı böyle meraklarınız?
Yoksa da olmalı! ;)