#Atölyemdeyim, hava sıcak, atölyem zaten çok sıcak.
Bugün de çok bereketli bir gün,gelen gelene.
Bir kız çocuğu dolanıp duruyor meraklı bakışlarla.
İçeri çağırdım, atölyemi gezdirdim, giderken bütün çocuklar gibi ' Ama burası çok güzel.Yine gelim mi?' dedi, 'Her zaman gelebilirsin' dedim, gitti ama yine gelecek biliyorum. 🙂

Vernikleri atıyorum, iki genç girdi bu kez.
Kolundaki dövmeyi sildirecekmiş ama pahalı olduğu için yaptıramıyormuş, bir de sınava girecekmiş, sıkıntısı büyük yani.
Bakışları endişeli, ne yapabileceğini sordu, teninin rengine uygun kapatmayı önerdim, bir de fondöten seçeneğini sundum.
Gitti, geri geldi.
'Abla, kaç paraya yaparsın?' dedi ki, buradaki abla sözü, elbette canevimden vurdu bir anda. Bana, teyze de diyebilirdi. 😂
'Çok para tutar ' dedim, gözlerindeki hayal kırıklığını izlemek için.
Çok sadistim sanırım. 😉
Çocukta da bir ren rengi var....
Tanrım!
Denize gitmiş de, üç ay yerinden kalkmamış gibi, o derece güzel yanmış.
Çok kıskandım doğrusu. Kış geliyor, ben hala denize gideceğim, hangi ara vakit bulacaksam artık.
'Bir deneme yapayım' dedim dövme için.
' Otur bakalım 'dedim ve teninin rengine uygun boyaları hazırladım, kolundaki dövmeyi kapattım.
Bir bana baktı, bir de dövmeye....
Kolu, pürüzsüz oldu elbette.
Kendim yaptım diye söylemiyorum ama renk benim işim. 😉
' Abla, kaç lira? 'dedi,
Toplum, her şeyi parayla ölçmeye öyle alışmış ki;
' Paraya gerek yok' dedim.
'İşini görecekse, tamamdır.' 🙂