#Bugün, soğuk bir pazar günü yine.
Malum, kış elbette soğuk olacak ve üşüyeceğiz.
Atölyemin camından güneşi bekliyorum,o güneş bu camdan içeri girecek. 😉
Sabah, haberlere bakıyorum, Sağlık Bakanlığında, yardımcı Prof. bir kadın, yoğun bakım ünitelerindeki hastalar için bir açıklama yapmış.....
Hadi, bu konuyu yarına bırakayım,saçmalamanın dik alasını yapmış çünkü;
Bugün daha daha iyi öyküler olsun.
Bu dünyada, hala güzel insanlar var.
Dün, elim kolum dolu çarşıdan geliyorum, baktım mandalina satılıyor. Artık son satışta, mevsimi de geçiyor ya; hadi alayım dedim..
Satıcıya, tarttırıyorum, birden bozuk para kaldı mı diye aklıma geldi, adama, 'Tartmayın, belki bozuk yoktur ' dedim, adam güldü 'Abla, ayıp ediyorsun, olmasa ne olur? Sen al şunu, ben buralardayım, rastlarsan verirsin.' dedi.
Neyse ki bozuk varmış, gülümsedim aldım.
Hiç sevmem borçlu kalmayı. 🙂
Aklıma, Zorkun Yaylasında yaşadığım bir anı geldi, bunun üstüne.
Yürüyüşe çıktığım bir gündü, yanımda da cüzdanım yok. Yokuştan iniyorum, bir çift mor eşarp gördüm. Öyle güzel görünüyordu ki, kardeşime döndüm, 'Keşke cüzdanı alsaydım, şu eşarplardan ne şahane kıyafet yapardım' dedim, yürüdük.
Ayıptır söylemesi, kıyafetlerimi kendim çiziyorum.😉
Arkamdan bir kadın bağırıyor, 'Bakar mısınız?'
Döndüm, elinde, beğendiğim eşarplar var
'Bunları beğendiniz, alın, yarına kalmaz' dedi.
'Ama cüzdanım yok' dedim, güldü.
'Uygun olduğunuzda bırakırsınız' dedi.
'Neden bana güveniyorsunuz, malınızı veriyorsunuz, ya gelmezsem' dedim, yine güldü ve
'Biz, insan sarrafıyız. Kimin parayı getirip, kimin getirmeyeceğini iyi biliriz' dedi. 🙂
O eşarplardan, güzel bir kıyafetim duruyor dolabımda.

Elimde,mandalina poşeti yürüyorum, üç çingene kadın, bir de çocuk betona oturmuşlar, ekmek yiyorlar.
Çocuğa mandalina vereyim diye yaklaştım. Yedikleri şeylerin artıklarını duvarın dibine atıyorlardı.
`Betona oturmayın, hasta olursunuz, bu çöpleri de sokağa atmayın' demeye kalmadı, kadın, bir poşet mandalinayı bana uzattı, 'alsana dedi,belki canın çekmiştir.'
Ben, onlara verecekken, onlar bana ikram etti.
Gönül güzelliği başka bir şey ve yoksulun, gözü gönlü daha bol inanın.
'Acaba, çöpü toplarlar mı' diye eve yürüdüm.
Akşam, sokak hayvanlarına yemek vermek için, evden çıktım, baktım ki, çöpleri toplamış, konteynere atmışlar.
Gülümseyerek eve döndüm. 🙂
Bugün pazar, Prof. kadının zırvalamasından daha güzel öyküler değil mi? 😉