#Bir kutu tatlının çağrışımları...
Kahramanmaraş deyince aklınıza ne gelir?
Dondurma,tarhana,tatlı,ceviz,kete,el sanatı ve altın takıları.
En azından benim aklıma bunlar geliyor.
Tarhana,en özel ilgi alanım.Beni tanıyanlar zaafımı bilir.
Tarhananın çerezlik ve firik çeşitleri olur.Her ikisi de şahanedir.
Firik tarhananın içine ceviz sararak yediniz mi hiç?
Nurlarda uyusun anacığım hep derdi ki:'Seni,ya Maraş'a gelin vereceğim,tarhanaya doy ya da karpuz ekene.
Her ikisine de veremedi ne yazık ki.
Ah anacığım,Maraş'a gelin gitmesem de,tarhanadan hiç vazgeçmedim ki!
Tarhana ve Karpuz denince bütün algım bakışım değişiyor.
Beni,bir karpuz tarlasına bıraksalar,bütün tarlayı biçebilirim,o derece yani.
Şimdilerde,kabaktan aşılama karpuz var.Tadı yok ki,tarlaya dalayım.
Neyse...
Bugün,Maraş'tan bir kutu tatlı geldi ve beni ta çocukluğumu kadar götürdü.
Babam,nurlarda uyusun,kuyumcuydu ve Maraş'a altın almaya gittiğinde, mutlaka kuru ve bildik baklava getirirdi.Kuru baklavayı kendisine alırdı,diğer iki kutu bizim olurdu.
Her ikisi de inanılmazdı o yıllarda.
Şimdi,o ünlü markanın tatlılarını verseler de yemem.
Bir ailede,baba ölünce,kalanlar ne yazık ki işi layıkıyla yürütemiyor.

Tatlı geldi,açtım ki,içinde baklava,fıstık ezmesi ve her türden çeşit var.
Fıstık ezmesini görünce,nurlarda uyusun Vedat Abimi andım.
Fıstık ezmesini çok severdi ve her Antep-Maraş'a gittiğinde mutlaka alırdı.
Kırmızı kadife kutuda,özel sunumla olurdu fıstık ezmesi.Dolapta dururdu ve ailenin bir araya gelmesi beklenirdi tatlılar için.
İlk el yendiğinde,anacığım dolaba kaldırırdı,bir misafir gelir de sunarım diye.
O misafirin gelmesine fırsat kalmadan yerdik elbette o tatlıları,ezmeleri.
Kutuyu açtığımda,çocukluğuma kadar uzanan bir anı demeti yaşadım bugün.
Şunu abim severdi,şunu babam,şunu kardeşlerim ve şunu da en çok ben.
Tuhaftır!
Tatlıyı yerken,tıpkı o yıllardaki tadı aldım.
Hiç bozulmadan gelen bu lezzet mümkün müydü?

Babam ve abim öldürülmeseydi,yine Antep ve Maraş'tan o güzel tatlıları getirirdi biliyorum ama en çok abimin fıstık ezmesi.
İkimiz de en çok fıstık ezmesini severdik.Abim yok ve ben uzun yıllar yemedim fıstık ezmesini.
Bugün,tattım ve anılar,anılar....

Getirenin kesesi bol olsun.
İlk fırsatta Maraş'a gideceğim.Çocukluğumdan kalan izlerin üstüne basarım belki!
Belki!