Bugün Pazar....

En sevdiğim gün.

'Bazen hayat yorar insanı' diye şiire başlar Can Yücel.

Gerçekten de, karşımızdaki insanları

görmekten, affetmekten, hoş görmekten ,anlamaya çalışmaktan yorulduğumuz olmuyor mu?

Kime sorsam, yaşadığı her yerden kaçma isteğiyle dolu.

Haklılık payı var mutlaka kendilerince.

Kim memnun ki hayatından?

C.Baudelarie der ki: Nerede değilsem orada iyi olacakmışım gibi gelir.

Hangimiz, başka bir yerde yaşama arzusuyla dolu değiliz ki?

İlla ki ,bir kaçıp gitme isteği...

Doğduğumuz coğrafya cidden kaderimiz oluyor .

Gidiyorum demeyle gidilmiyor aslında.

Ailemiz, arkadaşlarımız, dostlarımız, çevremizdeki insanlar...

İnsan, çevresindeki beş kişinin toplamı derler .

Doğruluğu ,kişiye göre değişir bana göre .

Mecburiyetlerimiz yok mu, katlanmak zorunda olduğumuz birileri hayatımızda...

Kangrenleşen ilişkilerimiz yok mu,kesip atmak istediğimiz insanlar yok mu hayatımızda?

İlla ki vardır!

Oğuz Atay'ın da dediği gibi;

Yaşar gibi yapmaktan ,özlemek gibi yapmaktan,iyiymiş gibi yapmaktan,nefes ala ala boğulmaktan yorulmadık mı çoğumuz?

Peki, ne yapmalı?

Kalmak ya da

Gitmek!

Bütün mesele bu!

İyi Pazarlar...